پروژه ويژه ارتقاء رتبه شغلي عالي آموزگاری

مقدمه  :
مهمترين دوره‌ي تحصيلی در تمام نظام های آموزش و پرورش، دوره ابتدايي است، زيرا شکل گيری شخصيت و رشد همه جانبه فرد در اين دوره بيشتر انجام می گيرد . دوره‌ي ابتدايي، در رشد مفاهيم و معانی امور که کودک در زندگی روزمره با آن‌ها مواجه است، نقش مهمی بر عهده دارد . اين دوره، تداوم بخش تکوين شناختی، زيستی و اجتماعی کودک است که در خانواده پی ريزی شده است.
همچنين دوره ای است که در آن فرصت و موقعيت مناسبی برای تحصيل، تربيت و يادگيری شيوه‌ی ارتباط صحيح با ديگران برای کودک فراهم می گردد و استعدادهای هر کودک به تدريج شکوفا می شود . به همين دليل آموزش در دوره‌ي ابتدايي مورد توجه طيف وسيعی از صاحب‌نظران تعليم‌وتربيت، جامعه شناسان، فلاسفه، فيزيولوژيست ها و سرانجام بسياری از دست اندرکاران حرفه های گوناگون بوده است .
آموزگار پايه‌ي اولی که کار تدريسش را برای کودکانی که اکثريت قريب به اتفاق آنان تا کنون به کودکستان و دبستان نيامده اند آغاز می کند. اثری را که در نخستين برخورد در روزهای اول دبستان و به دنبال آن در طول سال تحصيلی در روح اين کودکان می گذارد خشت اول تعليم و تربيت رسمی است و بيشتر بر اين اساس است که آينده‌ي طفل، پی ريزی می شود.
کودکی که تعليم و تربيتش به آموزگاری متخصص در پايه‌ي اول سپرده می شود . گرچه به ظاهر کوچک و ساده است، باطنی بزرگ و پيچيده دارد . پيش از آنکه قدم به دبستان بگذارد بر اثر عوامل و شرايط محيط زندگانی خود، از روز ولادت تا به آن روز، از لحاظ جسم و روح دارای خصوصيت هايي شده است که نمودار شخصيت تکوين يافته اوست .
اگر معلم پايه اول ابتدايي هرچه زودتر به اين اختصاصات فردی طفل توجه نکند ويکايک شاگردان را از لحاظ جسم وروح نشناسد وهمچنين به وجوه اشتراک وصفات اختصاصی آنان پی نبرد  در تعليم وتربيت کودکان راهی  پيموده است که غالباً جبران آن غير ممکن می شود.
لذا آموزگار پايه اول بايد اساسی ترين هدف خود را در اين بداند که استعدادهای نهفته ی شاگرد را شناسايي و آن‌ها را برانگيزد و قوای بدنی و روحی کودک را طوری متعادل پرورش دهد که اين استعدادها در فرصت‌ها و شرايط مناسبی که برای طفل فراهم می شود تربيت شوند و دانش آموز امروز پس از فراغ از تحصيل بتواند در جامعه قبول مسئوليت کند و فردی متدين، با تقوا، مستقل، وظيفه شناس، مفيد به حال خود و جامعه تربيت شود.