تحقیق تصويري‌ از سپيده‌ دم‌ تاريخ‌

5-1- در سپيده‌ دم‌ تاريخ‌ (مثلاً 1500 پ‌.م‌.) يونانيان‌ همچون‌ مردمي‌ نيمه‌ بيابان‌نشين‌ آريايي‌ جلوه‌گر مي‌شوند كه‌ خردخرد به‌ سوي‌ چراگاههاي‌ جنوب‌ به‌ بالكان‌ روانند و با تمدن‌ كهن‌ اژه‌ كه‌ كنوسوس‌ جلوه‌گاه‌ آن‌ بود برخورد مي‌كنند و با آن‌ مي‌جنگند و در مي‌آميزند.

در شعرهاي‌ هومر ، اين‌ قبيله‌هاي‌ يوناني‌ به‌ يك‌ زبان‌ مشترك‌ سخن‌ مي‌گويند و يك‌ سنت‌ مشترك‌ كه‌ در شعرهاي‌ حماسي‌ آمده‌ است‌ ايشان‌ را يك‌ پارچه‌ نگاه‌ مي‌دارد. در عين‌ اينكه‌ يگانگي‌ آنان‌ چندان‌ استوار نيست‌، همه‌ قبيله‌هاي‌ مختلف‌ خويش‌ را به‌ نام‌ هلنس‌ (Hellenes) مي‌خوانند. شايد در گروههاي‌ متعدد به‌ يونان‌ آمده‌ باشند. مثلاً ايونيان‌ و اِ اوليان‌ و دوريان‌ (Ionians, Eolians, Dorians) لهجه‌هاي‌ بسيار فراوان‌ داشتند. ايونيان‌ گويا پيش‌ از ديگران‌ آمده‌ و با مردم‌ متمدني‌ كه‌ بر آنان‌ چيره‌ گشته‌ بودند سخت‌ درآميختند. مردم‌ شهرهايي‌ مانند آتن‌ و ملطيه‌ شايد از نظر نژادي‌ كمتر ريشه‌ي‌ نزديك‌ داشته‌ باشند تا مديترانه‌اي‌. دوريان‌ گويا بازپسين‌ و نيرومندترين‌ و كم‌ تمدن‌ترين‌ اين‌ نو رسيدگان‌ باشند. اين‌ قبيله‌هاي‌ هلني‌ تمدن‌ اژه‌اي‌ را كه‌ پيش‌ از آمدن‌ ايشان‌ در سرزمينهاي‌ شمال‌ شرقي‌ مديترانه‌ گسترش‌ يافته‌ بود درهم‌ شكسته‌ و برانداختند و بر فراز خاكستر آن‌ تمدني‌ از خويشتن‌ بنياد افكندند. ايشان‌ به‌ دريانوردي‌ پرداختند و از راه‌ دريا و جزيره‌ها به‌ آسياي‌ صغير راه‌ جستند و از تنگه‌هاي‌ داردانل‌ و بسفور گذشته‌ و در كرانه‌هاي‌ شمال‌ درياي‌ سياه‌ جاي‌ گرفتند. همچنين‌ از سوي‌ مغرب‌ به‌ جنوب‌ ايتاليا راه‌ جستند كه‌ سرانجام‌ Magna- Craecia يا يونان‌ بزرگ‌ نام‌ گرفت‌ و نيز در كرانه‌هاي‌ شمال‌ مديترانه‌ پراكنده‌ شدند. شهر مارسي‌ را در جايگاه‌ يك‌ آبادي‌ فينيقي‌ بر پا داشتند در سيسيل‌ به‌ هم‌ چشمي‌ فينيقيان‌ در 735 پ‌ .م‌. ساكن‌ شدند.

بعد از هلنيها
5-2- به‌ دنبال‌ يونانيان‌ اصلي‌ قبيله‌هاي‌ خويشاوند آنان‌ مانند مقدونيان‌ و تراكيان‌ آمدند و در سوي‌ چپ‌ تراكيان‌ فريگيان‌ از بسفور گذشتند و به‌ آسياي‌ صغير راه‌ يافتند. همه‌ي‌ اين‌ گستردگي‌ يونانيان‌ پيش‌ از آغاز تاريخ‌ و خط‌ و كتابت‌ روي‌ داد. در سده‌ي‌ هفتم‌ پ‌.م‌. (يعني‌ به‌ هنگام‌ اسارت‌ يهود در بابل‌) آثار جهان‌ كهن‌ پيش‌ از تمدن‌ يوناني‌ در اروپا برافتاد و ناپديد شد. صيدا و كنوسوس‌ ديگر اهميت‌ خود را از دست‌ داده‌ و از ميسن‌ و تروا تنها افسانه‌اي‌ مانده‌ و شهرهاي‌ بزرگ‌ جهان‌ نوبنياد يونان‌ همانا آتن‌ و اسپارت‌ (پايتخت‌ لاكدمون‌) و كرنت‌ و طب‌ و ملطيه‌ اند. اين‌ جهاني‌ كه‌ پدران‌ ما آن‌ را « يونان‌ كهن‌ » ناميدند برفراز ويرانه‌هاي‌ فراموش‌ شده‌ي‌ آباديهايي‌ برپا شد كه‌ در هنر و تمدن‌ دست‌ كمي‌ از تمدن‌ يونان‌ كهن‌ نداشتند و امروزه‌ تازه‌ بر اثر كوشش‌ كاوشگران‌ از آن‌ آگاهي‌ مي‌يابيم‌. ...