تحقیق طرح مرمت و احیا عمارت ارباب هرمز

تهران       
تهران،به گونه یک دیه گمنامدر شمال شهر تاریخی ری ونیز یکی از جنوبی ترین نقاط تهران،ازهمانآغازپیوند اجتماعی واقتصادی وفرهنگی وحکومتی باری باست داشته است.درآنروزگار منطقه قصران خاصه ی بخشهای جنوبی آن وشمیرانات،دارای موقعیتی مستقل بوده وروی همه منطقه خوش آب و هوای دامنه البرز را که از بخشهای حکومتی  شمال ری به شمار می آمده پدید آورده است.
سرزمین ری
سرزمین باستانی ری و شهرنامدار آن با بابل ونینوا وتیسفون هم دوره بوده ودر تالیفات یونانبان آن را راگس نامیده اند.
پیشینه فرهنگی و سیاسی این شهر به هزاره سوم پیش از  میلاد می رسد،اما بطور دقیق در   دوران پیش از اسلام از  زمان حکومت مادها بدین سو،نام ونشان بیشتری از آن به  صورتهای گوناگون در کتابهای مقدسی چون اوستا و عهد  عتيق وآثار یونانی و لاتینی و سنگ نبشته های باستانی آمده است .در عصر فتوحات اسلامی ،سرزمین ری یکی از چشمگیر ترین  منطقه ها به شمار می رفت و با وسعتی بیش از آنچه که امروز  به حضرت عبد العظیم شهرت دارد،در جلگه ای وسیع قرار  داشته که با دهکده کوچک تهران قدیم (حد جنوبی میدان امین السلطان)  فقط 6 کیلومتر فاصله داشت و به دلایل گوناگون از آبادی و  پیشرفت اقتصادی و موقعیت نظامی برخوردار بود این شهر زادگاه مردان بزرگ ،فرهنگوران ودانشمندان وفقهای مشهوری بوده شاپور وبهرام چوبین  و دهها تن دیگر در روزگار باستان ،محمد زکریا ، امام فخر وابوالفتوح در دوره های بعد ،هر یک با نسبت  رازی(ری زی)از این شهر بر خاسته اندمورخان و جغرافیا دانان این شهر تاریخی را به گونه شهری  متحول به دو بخش زیرین و برین تقسیم کرده اند .
بخش زیرین مربوط به عهد باستان مخصوصادوره  اشکانیان و ساسانیان وبخش دوم متعلق به عهد
اسلام است.در بخش شمال ری  (از کوه بی بی شهر بانو به بالا)دهکده ها و باغهای  ییلاقی منطقه قرار داشته است و تا کوههای البرز  ادامه یافته و دره های خرم و با صفای توچال  شرق وغرب آن را در بر گرفته بر پایه اسناد و  مدارک تاریخی با آنکه شهر ری بر اثر زلزله های  (236ق)ویران شد ویورش ترکان بر آن آسیبهای  زیادی وارد کرد پایدار ماند تا زمان حمله مغولها  واز آن زمان ویرانی تدریجی ری آغاز شد و به صورت  قریه ای زیارتی در آمد و اهمیت آن در متون تاریخی پنهان گشت.
نام تهران در تاریخ                                                                   
تهران به صورت یک دهکده  منطقه (شمال ری و جنوبی ترین دهکده قطران)در تاریخ  پیش از اسلام دارای پیشینه ای نا مشخص است  اما در پیوند باروستاهای شمالی شهرری واز آن میان  مهران مورد بررسی قرار گرفته به دلیل موقعیت اسلامی  شهر ری ، روستاها وقصبه های منطقه بیش و کم در شرایط  پیشرفته ی روزگار گذرانده اند اما از تهران در سده های  نخست هجرت نامی در منابع ذکر نشده در قرن چهارم و  متون آن زمان نیز از تهران سخنی یافت نمی شود  چنانکه در احوال سلطان محمود غزنوی ، زمانی که تهران به صورت یک دهکده  منطقه (شمال ری و جنوبی ترین دهکده قطران)در تاریخ  پیش از اسلام دارای پیشینه ای نا مشخص است  اما در پیوند باروستاهای شمالی شهرری واز آن میان  مهران مورد بررسی قرار گرفته به دلیل موقعیت اسلامی  شهر ری ، روستاها وقصبه های منطقه بیش و کم در شرایط  پیشرفته ی روزگار گذرانده اند اما از تهران در سده های  نخست هجرت نامی در منابع ذکر نشده در قرن چهارم و  متون آن زمان نیز از تهران سخنی یافت نمی شود  چنانکه در احوال سلطان محمود غزنوی ، زمانی که  وارد ری می شود ، بیهقی آورده است :چون به ری  رسیدند امیر محمود به دولاب فرود آمدبر راه طبرستان  نزدیک شهر ، امیر مسعود به علی آباد لشگرگاه  ساخت بر راه قزوین، میان هر دو لشگر مسافت  نیم فرسنگ بود.این نکته نشان می دهد که شهرت دو  روستای دولاب (محله ای  در شرق تهران )و علی آباد (اطراف ایستگاه راه آهن)بیشتر از دهکده تهران بوده است. بر پایه تفحصات استاد حسین کریمان از دیه تهران  برای نخستین بار ،ابن بلخی در سال_510ق/116یا117)در فارسنامه نام برده شده است...