پروپوزال رشته کاردرمانی با موضوع مداخلات ردیابی بینایی بر عملکرد توجه پایدار کودکان

بیان مسئله

ويليام جيمز  در سال 1890 توجه را اينگونه توضيح داد كه : توجه عبارتست از تمركز ذهن به يك شي¬ء از ميان اشياء به صورت رشته اي از انديشه هاي همبود به شكلي روشن و زنده که اساس آن، متمركز شدن و قرار دادن شي¬ء مورد نظر در کانون توجه ، تمرکز  و آگاهي  است. دونالد برادبنت نيز در كتاب ادراك و ارتباط، توجه را نتيجه وجود يك سيستم پردازش اطلاعات با ظرفيت محدود دانست. توجه مهارتي بسيار پيچيده است و در حقيقت در برگيرنده مهارت هاي متعددي است كه هر يك در طي زمان و در طول رسش سامانه هاي عصبي و همگام با تجربه و دريافت محرك از محيط بروز پيدا مي¬كنند. مشکلات توجهی طیف وسیعی از اختلالات روانپزشکی کودکان را بوجود می¬آورند که می¬توان به اختلالاتی نظیر اختلال بیش فعالی-کم توجهی، اختلالات تکاملی - رشدی  و اختلالات یادگیری  اشاره نمود.

طبق تعریف راهنمای تشخیص بیماریهای روانی DSM-IV-TR  اختلال نقص توجه- بیش فعالی عبارت است از یک وضعیت عصبی - رشدی که براساس وجود الگوی پایدار نقص توجهی (به ویژه توجه پایدار ) و یا تکانشگری  و بیش فعالی  به عنوان ویژگی¬های بسیار تکرار پذیر و شدیدتر از میزان قابل مشاهده در همتاهای رشدی آنها مشخص می¬گردد و علائم آن با سطح رشدی تکاملی فرد تناسب و همخوانی ندارد. اختلال نقص توجه-بيش فعالي الگوي پايدار عدم توجه و يا بيش فعالي و رفتارهاي تکانشي است که شديدتر و شايع تر از آنست که معمولاً در کودکان با سطح رشد مشابه ديده مي¬شود. هرچند بسياري از موارد سالها پس از بروز نشانه ها تشخيص داده مي¬شوند اما براي مطرح نمودن اين تشخيص بايد برخي از نشانه ها قبل از سن 7 سالگي ظاهر شوند. در ايالات متحده ميزان بروز اختلال 2 تا20% گزارش شده است، با اين حال رقم 3 تا 7 درصد رقم اطمينان بخش تري است. اختلال موجب بروز آسیب در عملکردهای هنجار نظیر موفقیتهای تحصیلی، رفتار در مدرسه، تعامل با والدین و خواهر و برادر و ارتباط با همسالان می¬شود. در سبب شناسي اين اختلال علل ژنتيکي، عوامل مربوط به رشد، آسيب¬هاي مغزي، عوامل عصب شيميايي، عوامل عصبي فيزيولوژيک و نيز عوامل رواني-اجتماعي مطرح مي¬باشند. علائم باليني اين اختلال بطور عمده شامل نقص توجه و بيش فعالي به همراه تکانشگري است. اين کودکان در خانه حاضر نيستند حتي براي چند لحظه خاموش بمانند و اغلب انفجاري و تحريک پذيرند. محرکهای بي اهميت مي¬توانند به راحتي توجه کودک را مختل سازند. از خصوصياتي که بيش از همه ذکر مي¬گردد، شامل بيش فعالي، اختلال ادراک حرکتي، بي ثباتي هيجاني، نقص هماهنگي کلي، نقص توجه (ميدان توجه کوتاه، حواس پرتي، درجاماندگي، ناتواني در اتمام تکاليف و تمرکز ضعيف)، تکانشگري (اقدام قبل از انديشيدن، تغييرات ناگهاني فعاليت و از جا پريدن در کلاس)، اختلال حافظه و تفکر، ناتواني¬هاي اختصاصي يادگيري، نقايص گفتاري و شنيداري، علائم مبهم عصبي و بي نظمي هاي نوار مغزي ميباشند.