تحقیق در مورد ظهور حضرت مهدي (عج)

ولات امام زمان (عج)
بنا به دريافتهاي مردم وآمادگيهاي افكار از عصرهاي پيشين , نسبت به قيام و و انقلاب آن حضرت دوران بارداري امام همچون حضرت موسي مخفي و پنهان از نظرها بود به نحوي كه ((حكيمه)) عمه آن حضرت مي گويد : ((امام حسن عسگري عليه السلام , به من فرمود :شب را پيش ما بمان , امشب جانشين من متولد مي شود,عرض كردم از كه متولد مي شود ؟ من در نرگس نشان حملي نمي بينم ؟ فرمود : مثل او مانند مادر موسي (يوكابد) است . تا هنگام ولادت از حمل او اثري نيست" من با نرگس خوابيدم و طلوع صبح نزديك شد و نرگس در حالي كه مي لرزيد به سوي من آمد ,بنه سينه چسباندم و بر او , سوره اخلاص (قل هو الله) و قدر (انا انزلناه…) و آيه الكرسي خواندم , پس طفل در شكم مادر ب من جواب داد و با من هم صدا شد, ديدم خانه روشن گشت , چون نگاه كردم ديدم رو به قبله افتاده است . من طفل را به نزد       ابومحمد بردم روي زانويش قرار داد و به او فرمود : فرزندم با اذن خدا سخن بگو ! طفل لب گشود و بعد از استعاذه و آغاز كلام به نام خدا فرمود : ((و نريد ان نمن …)) آنگاه سلام و صلوات بر پيامبر و ائمه هدي فرستاد و يكايكي ايشان را نام برد . سپس امام به من فرمود : او را به مادرش برگردان كه چشمش روشن شود ,و بداند وعده خدا حق است )). آن حضرت تميز و ختنه شده متولد شد و بر ذراع فرخنده را همچنان كه از ديرباز كوشزد شده بود : جاء الحق و .. .تقويم زمان اين روز فرخنده نيمه شعبان المعظم نشان مي دهد . بدور از چشمان همه  خفاشان شب رست روزگار با سپيده صبح نغمه حيات را متنزنم مي شود . اين مولود را جز چشم ستارگان و ديده فرشتگان و مادر و عمه اش حكيمه , چشمهاي ديگري  نظاره گر نشد چه بسا همه چشمها در خواب بودند و نديدند. و اين راز عظيم الهي بعد از تولد نيز مكتوم مي ماند و امام عسگري عليه السلام به تعداد معدودي از دوستان و شيعيان خبر مي دهد و بعد از انتشار خبر ولادت آن حضرت دشمنان حصول اطلاع نموده و دوستان و شيعيان خاص كتمان مي كنند و در پناه پدر پنهان از چشمهاي زندگي را سپري مي كند و در سن پنچ سالگي سايه پر مهر پدر افول نموده و غبار يتيمي بر سيماي ملكوتي اش    مي نشيند و اين كودك حجت بالغه الهي مي شود همچنان كه به يحيي پيامبر در كودكي حكمت داده شد و عيسي مسيح در گهواره به پيامبري برگزيده شد .
و خدا به آنجناب حكمت و فضل الخطاب (علم به تمام واژگان و زبانها) عنايت فرمود و او را آيت و نشانه عالميان قرار مي دهد . و تا پايان غيبت صغري و قطع سفارش و فوت نواب اربعه ان حضرت (عثمان بن سعيد المعري ,محمد بن عثمان سعيد العمري, ابوالقاسم حسين بين روي ,و ابوالحسن علي بن محمد السمري) به فاصله هفتاد سال از زمان . زعامت مسلمين را به عهده گرفته وحجت خدا بر بندگانش محسوب         مي شد. و به خاطر جو اختناق و خفقان حاكم برجامعه جاممعه شيعيان بر سبيل رمز ((الغريم))مي گفتند و آن حضرت را مقصود داشتند و به نامهاي : حجت ,قائم, مهدي, خلف صالح و صاحب الزمان ناميده مي شد . پس از اين مدت مديد و حصول شرايط لازم براي غيبت طولاني , عدم احساس خلاءفكري و عقيدتي در بين شيعه و رشد عقلاني و … نيابت انتصابي را به اجتهاد و فقاهت تحول مي بخشد و از آن پس روي نهان ساخته و چهره در افقهاي ملكوتي در هم مي كشد و با نور الهي و فروغ بي پايان خويش به گرمادهي روشني و هدايت خويش به امر خدا مي پردازد تاحجت الهي بر مردم در همه عصرها و دورانها تمام گردد و روز موعود فرار رسد . و با قيام پرشورش وعده محتوم حق را محقق سازد . ((ان شاء الله الرحمن))1.