دینا فایل / تحقیق بررسی اسطوره زروان و تاثیر آن در ادیان
تحقیق بررسی اسطوره زروان و تاثیر آن در ادیان
تحقیق بررسی اسطوره زروان و تاثیر آن در ادیان
تحقیق بررسی اسطوره زروان و تاثیر آن در ادیان،
در قالب ورد، در 19 صفحه، قابل ویرایش
قسمتی از متن:
بر اساس نظریۀ ارنست کاسیرر دربارۀ اسطوره: در فلسفه نئوکانتی اسطوره شناسی به‌عنوان جزء مکمل فلسفۀ دین مییابیم. بر این اساس اسطوره همان صورت نُمادینی است که یگانگی کلمه با هستی و داّل با مدلول را حفظ می کند. با این همه، اسطوره همچنان خود را در ساختار درحال تکوینی تثبیت می کند که زیربنای دین را با استفاده از نمادها و نشانه‌های محسوس شکل میدهد و آنها را این گونه می شناساند . بنابراین، اسطوره و دین، ترجمانِ بنیادی نسبت به تکوینی نُمادین به‌شمار میآیند. به عبارت دیگر، آنها، اساس استعارهای را تشکیل میدهند که به طور همه جانبه، در تمام کارکرد نُمادپردازی استقرار دارد.
برای بررسی استوره آفرینش در ادیان در ابتدای کار از استوره آفرینش در آیین زرتشت سخن میگویم.
در آیین زرتشت، استوره آفرینش اصولا به صورت مجموعه ای بهم پیوسته به استوره فرجام جهان میپیوندد. در زمانی کرانمند آفرینش مادی آغاز میشود، آنگاه در مدت زمانی رخدادهایی رخ میدهد و سپس جهان با استوره دیگری پایان میپذیرد. در این میان آنچه پررنگتر است، نبرد میان راستی و دروغ، خیر و شر، شیطان و خدا یا خدایان است. گویی انسان در اندیشه خود این دو نیروی کژی و راستی را آنقدر پررنگ میبیند که همواره در پی نسبت دادن رخدادها به آنهاست و چه بسا که همینطورنیز باشد. در استوره های آفرینش جهان با تقابل این دو آغاز میشود و پایان جهان نیز اغلب با پیروزی نیکی همراه خواهد بود.
در آیین زرتشت نیزاین دو بسیار پررنگ هستند. تا آنجا که از شمایل مادی درآمده و تبدیل به دو نیرو میشوند و در روان انسان با هم به رقابت میپردازند. انگره مینیو و سپنتا مینیو درون ما در تقابل با همند و پیروزی هریک است که کامیابی یا شکست را برایمان پیش میآورد.
در آیین زرتشت کیهان، مجموعه ی زمان بیکرانه است شامل دو هستی ناهمسان روشنایی و تاریکی. هر دو به صورتی غیر مادی و شناور در زمان بیکرانه. فرمانروای سرزمین تاریکی اهریمن و فرمانروای دنیای نیکی اورمزد است. اورمزد از وجود اهریمن آگاه است. اما اهریمن را در نادانی خویش، هیچ آگاهی از اورمزد و دنیای روشنایی نیست. اورمزد کورسویی از نور را به مرز جهان تاریک میفرستد و اهریمن، با دیدن نور در لحظه حمله نخستین را می آغازد.
آيين زروان مذهبي بدعت‌آميز از دين زرتشت بود كه در اواخر عصر هخامشيان رواج يافت. بنيان‌گذاران اين آيين، گروهي از روحانيان جوينده‌ي زرتشتي بودند كه تحت تأثير انديشه‌هاي زمان ـ محور بين النهرين قرار گرفته و به تثليث (سه‌گانه انگاري) در يزدان شناسي اعتقاد يافته بودند. آنان چنين مي‌پنداشتند كه اورمزد (= اهوره مزدا) و اهريمن برادراني همشكم‌‌اند و «زروان» (Zorvan) يا خداي زمان، به عنوان برترين نيروي عالم، پدر و زاينده آن دو است كه پس از زايش آنها و سپردن شهرياري و سالاري جهان بدانان، هر چند عزلت گزيده و به كنار رفته است، اما برترين و والاترين اراده در عالم، در نهايت از آنِ اوست. البته در يزدان شناسي متأخر زرتشتي «زروان» ايزد كم اهميت زمان است كه منجر به گذرايي آفرينش مي‌شود و پيداست كه انگاره‌ي چنين ايزدي در زمان زرتشت وجود نداشته و مطرح نبوده است.
تحقیق بررسی اسطوره زروان و تاثیر آن در ادیان,نحقیق زروان به چه معناست,تحقیق خدای زمان در یونان,آیین زروانی هاشم رضی,زروان در شاهنامه,زروانیان سیستان,دیو در دین زرتشت,افسانه زروان
فایل های جدید
یکی از تب ها رو انتخاب بکنید