تحقیق خصوصيات عمومي استان تهران

خصوصيات عمومي استان تهران :
استان تهران از شمال با استان مازندران از شرق با استان سمنان از جنوب با استانهاي قم و مركزي و از غرب با استان قزوين همسايه است .
از نظر موقعيت نسبي جغرافيايي اين استان در غرب دشت كوير و جنوب رشته كوههاي البرز و از نظر طول و عرض در موقعيت جغرافيايي ( 35 , 47)  و ( 51 , 37)  واقع       است .
آب و هوا :
از نظر عرض جغرافيايي ، استان تهران در عرضهاي مياني ( بين  استوا و قطب ) واقع شده است و  قاعدتا بايد آب و هواي معتدل داشته باشد و ليكن عامل ارتفاع و دوري از درياها موجب ايجاد تغييرات اساسي در آب و هواي تهران شده است .


بارش :
توزيع ميزان بارش در استان تهران يصورت يكسان نمي باشد بطوريكه بيشترين مقدار بارش در ماههاي دي تا ارديبهشت و كمترين مقدار بارش در ماههاي تير الي شهريور مي باشد مقدار بارش تحت تاثير ارتفاع نيز واقع است بطوريكه مقدار آن از جنوب به شمال تهران افزايش مي يابد تا آنجا كه ميزان بارش در ايستگاه آبعلي از 500  ميلي متر هم بيشتر است .



دما :
متوسط دماي سالانه در تهران 16.5 درجه سانتيگراد است .
از شمال به جنوب و به تناسب كاهش ارتفاع بر درجه حرارت در سطح تهران افزوده مي شود و همچنين تعداد روزهاي يخبندان در طول سال از جنوب به شمال به دليل افزايش ارتفاع زياد مي گردد .
سردترين شهر استان ، فيروزكوه است كه حداقل درجه حرارت آن تا 30   درجه مي رسد .

باد :
باد غالب در استان تهران بادهاي غربي هستند كه عامل اصلي ريزش باران در سطح تهران به شمار مي رود . اين بادها بويژه هنگامي كه شدت مي يابند ، يكي از عوامل اصلي تخليه آلودگي از سطح شهر تهران هستند .
 پس از اين بادهاي غربي ، بيشترين باد از طرف جنوب شرقي و از راخل كوير مركزي ايران به شهر تهران مي وزد و به هنگام وزش خود موجب انتقال گرماي كوير و گرد و غبار آن به سطج شهر تهران مي شود .
بادهاي محلي نيز در تهران وجود دارد كه از دشت تهران به سمت كوههاي البرز مي وزد.
متوسط ماهانه سرعت باد در تهران  معمولا از 20  نات بيشتر نخواهد بود....