تحقیق زندگي و هنر ون گوگ

بخشی از متن تحقیق :

احتمال مي رود كه عشق به طراحي را از مادرش ـ كه چند طرح ديدني رنگ وروغن پيش از ازدواج او در دست است ـ به ارث برده باشد. و در طرح ها و سياه مشق هاي گوناگون قوت اين تاثير را ثابت كرد. في المثل طرحي از يك پل در دست داريم كه امضا و تاريخ يازدهم ژانويه 1862 را دارد؛ پشت صفحه طرح چند نيمرخ كاريكاتور گونه به چشم مي خورد؛ يك ظرف شير كه تاريخ پنجم سپتامبر همان سال را دارد؛ سگي در حال پارس كردن به تاريخ بيست و هشتم دسامبر؛ مركز كورينت در بيست و دوم اگوست 1863؛ چند طرح مطالعاتي درباره گل؛ چند منظرة با آبرنگ از جمله حومة شاتود كروي، نزديك آرل (1863)؛ بزچران ورمه اش به تاريخ نهم اكتبر 1863. تمام اين طرح ها به دقتي وسواس آميز كشيده شده؛ و نمودار كار يك محصل كوشاست، و درحد نخستين گواه بر ذوق ونسان در طراحي بسيار دل انگيز است. ونسان در سپتامبر 1866 از مدرسة ژان پروويلي به مدرسه اي مشابه واقع در تيلبورگ رفت؛ و با خانوادة هنيك در خيابان چهل و هفتم سرفويل همخانه شد.
از آنجا كه تغيير محسوسي در خلق و خو و رفتارش سرنگرفته بود، و وضع درسي اش نيز هنوز چندان رضايتبخش نبود؛ نگراني والدين دربارة آيندة او هر دم فزوني مي گرفت. دو سال در تيلبورگ ماندگار شد، تا اينكه در چهاردهم مارس 1868 به زوندرت بازگشت. در اين هنگام، پانزده ساله بود.
چهارده هفته اي در خانه اقامت كرد، به مطالعه پرداخت، براي قدم زدن از خانه بيرون رفت و به ندرت حرفي براي گفتن به خانواده اش پيدا كرد. بي شك در اين مدت، همچنين به طراحي يا نقاشي آبرنگ نيز پرداخت، ولي هيچ چيز از اين دورة خاص در دست نمانده است.
C’est a cette epoque qu’il commenee a preeher et que la religion l’exalte de plus en plus. Pour le Nouvel An, il rentre chez lui, a Etten, et ne retoutnera plus en Angle terre. Jusqu’en mai 1877. il est vendeur dans une librairie a Dordrecht et retrouve a nouvecu. De par cette activite. Des modeles de dessin. Il charge Theo de excuser aupres de M. Tersteeg, qui lui a prete depuis si longremps deja des modeles, et il lui ecrit :» … C’est pour l’enseignement moyen. Trente sont deja relies. Mais on vent ecrit : »c’est pour l’ecole du soir et, pour cette raison. Les garder eneore une huitaine de jours.On te les retournera le plus tot possible« 5 [85]. Apparemment, Vincent a servi d’intermediaire. Mais il ne dit pas s’il a dessine lui – meme d’apres ces modeles. Ce qui parait d’ailleurs peu probable. Car il est entierement accapare par sa vocation religieuse. Dans ses lettets. Vineent parle des esperanees auxquelles il se sent devoir satisfaire pour meriter l’estime de son pere, ce pere tant admire et qui est pasteur protestant dans le Brabant septenrional. Region a predominace catholique.
Auprintemps 1877, Vineent s’installe a Amsterdam.ou il desire etudier la theolo gie. Il y visite des musees ainsi que la galerie d’art de son onele. Mais le etudes priment tout. Pourtant »instinetivement, pendant que j’ecris. je fsis de tems a autre un petit dessin. Comme celui que je t’ai envoye l’autre jour. Par exemple. Ce matin, c’etait Elie dans le desert. Avec un ciel d’orage. Et, au premier plan. Des buissons epi neux. Pas grand – chose d’extraordinaire, mais cela me vient si distinctement,si nettement parfois dans la tete« 6[101].
Les murs de la chambre de Vincent sont couverts d’estampes et parle notamment d’un portrait d’Anne de Bretagne, une feuille provenant du cours de Dessin, de Bargue. Cet ouvrage de modeles jouera un role important, car des lors que Vincent aura pris la decision de se consacrer uniqement a l’art. il y trouvera de nombreux modeles. Et non seulement des ses premiers pas d’artiste,mais egalement pendant les derniers mois de sa vie , a Auvers, Vincent s’inspirera des planches de Bargue.
Le Borinage
Ses etudes a Amstertdam sont un nouvel echec et Vincent les interrompt au cours de l’ete 1878 pour suivre. a Bruxelles, un cours accelere d’evangelisation. Des l’automne, il part en mission pour le Borinage, mais doit y attendre encore un certain temps avant de recevoir sa nomination, ses etudes n’etant pas terminees.
A Bruxelles, il se montre egalement un visiteur  tres assidu des musees. De preference en compagnie de Theo Et il ne peut resister au besoin de dessiner.»Je suis tente de dessiner des croquis sommaires de bien des choses, de tout ce que je rencontre sur mon chemin«.
در آن روز، هر چند قدري دير، آشكارا دريافت كه بارگراني بر گردة معاونش گذاشته است، و درعين حال مواعظ ونسان در مخاطبانش نمي گرفت. با اين همه، ونسان از دل و جان خود خود را وقف تكليف معنوي اش كرده بود. در اواخر دسامبر خسته و مانده  نزد خانواده اش در آتن بازگشت.
اين را كه آيا به در خواست والدينش به آتن رفت يا بنا بر تصميم شخصي خودش، هنوز در پرده ابهام است. پدر ونسان رنجش آشكار خود را از آخرين ناكامي پسر پنهان نكرد. ونسان پريده رنگ، لاغر و تبدار بود؛ اعضاي خانواده سري تكان مي دادند و افسوس مي خوردند. بهتر اين بود كه هم براي حفظ سلامت خودش و هم براي حفظ آبروي پدر به هلند مي رفت، و شغل آرامتر و پر درآمدتري پيدا مي كرد.
عمو كنت عاقبت در برابر خواهش هاي والدين ونسان تسليم شد و موافقت كرد كه بار ديگر كاري براي برادرزاده اش دست و پا كند. ونسان در كتابفروشي ون برام و بلوسه در دور درخت مشغول كار شد. با اين حال، ونسان هيچ قصد نداشت از تكاليف مذهبي اش دست بكشد. در سي و يكم همان ماه، به تئو نوشت تغيير شغل به اين معني است كه به جاي تعليم بچه ها، بايد در يك كتابفروشي كار كنم. دلايل بسياري هست كه اين (تغيير) را دلپذير مي كند. يكي از آنها، اين است كه در هلند نزديك پدر و مادر همچنين تو و ديگران هستم....