تحقیق پوشاک مردم حوزه دریای خزر

لباس سنتی:
لباس در گیلان و مازندران در بسیاری جنبه‌ها، تشابهات ساختاری با لباس دیگر مناطق روستایی ایران دارد. این لباس از لایه‌های متوالی و اغلب از تکه‌های مشابه که روی هم قرار می‌گیرند. مانند دامن‌های زنانه یا پیراهن‌های مردانه در زمستان تشکیل می‌گردد. لباسی مطلوب است که، بیشترین قابلیت را در پوشانیدن سر، بالاتنه و بویژه پشت داشته باشد. کودکان جامه خاصی ندارند ولی پوشاکی مشابه پوشاک بزرگسالان، البته در انواع مختلف به تن می‌کنند.

تن‌پوش‌های راسته، متشکل از تکه‌های چهارگوشی است با لبه‌های به هم دوخته شده و تکه‌های مکمل سه‌گوش متصل به آن، که همراه با تن‌پوش‌های چسبان تکه‌دوزی شده پوشیده می‌شود. بیشتر این تن‌پوش‌ها از مد‌ل‌های اروپایی اقتباس شده‌اند. ابتدا، تونیک‌ها، دامن‌های چین‌دار و خرفه‌های چوپانی پوشیده می‌شد، ولی از اوایل قرن اخیر، خفتان‌ها (قبا) با لبه‌های روی هم آمده و نیز جلیقه‌ها و نیم‌تنه‌هایی به سبک اروپایی، به عنوان لباس روزمره مورد استفاده قرار گرفت.

مع‌ذلک، علاوه بر مشخصات مشترک، لباس سنتی حاشیه خزر، بیانگر خلاقیتی است بکر، که بخوبی نمایانگر روش متمایز زندگی در این ناحیه کناری از ایران می باشد. در بسیاری از جوامع فلات ایران، رفتار فرهنگی مردم، تحت تاثیر سبک زندگی محصور شده‌ای است که در آن خانه‌ها به منظور محافظت از دید و مزاحمت بیگانگان با دیوارهای بدون مدخل، احاطه می‌شود. زنان تنها و منزوی در اندرونی زندگی می‌کنند و در حضور ییگانگان یا سایر مردان (نامحرم) یا هنگام بیرون رفتن از خانه، حجاب (چادر) به سر می‌کنند. اما  تفکیک جنسی در محیط خانوادگی کم است و چادر صرفا برای ..