پاورپوینت میراث فرهنگی و قوانین آن در ایران

دانلود پاورپوینت با موضوع  میراث فرهنگی و قوانین آن در ایران،

در قالب ppt و در 57 اسلاید، قابل ویرایش.

—فهرست:
—میراث فرهنگی و قوانین آن در ایران دوره قاجار
—میراث فرهنگی و قوانین آن در دوره رضا شاه، سال های 1299-1320(پهلوی اول
—میراث فرهنگی و قوانین آن در دوره محمد رضا شاه،سال های 1320-1357(پهلوی دوم
—میراث فرهنگی و قوانین آن  در ایران بعد از انقلاب اسلامی

میراث فرهنگی در ایران دوره قاجار
از دیر باز در ایران قابلیت انتقال پیام توسط آثار و ضرورت حفاظت از آنها مورد توجه بوده است.تعمیرات انجام شده بر بناهای دوران اسلامی را می توان به عنوان گواهی بر توجه به اهمیت آثار باقی مانده از گذشته در این دوران تلقی نمود.
ورود لطمات جدی به آثار خصوصاً محوطه های تاریخی از دوره قاجار به بعد آغاز می گردد.آنچه در گذشته در مقیاسی محدود و برای به دست آوردن گنج انجام می شد به همه آثار تسری می یابد و موجب از دست رفتن محوطه ها و بناهای متعددی می گردد. علت این امر از یک سو عدم آگاهی عمومی از ارزش آثار و جهل و سود جویی حکام و از سوی دیگر ورود اروپاییان علاقمند به شناسایی و تملک اشیاء تاریخی بود که حاضر بودند برای تحصیل آن هر قیمتی را بپردازند.
اروپاییان ابتدا به دلایل سیاسی و نظامی به ایران توجه نموده و به تدریج به آثار تاریخی آن نیز علاقمند شدند.
نوع نگاه اروپاییان در این دوران که کمتر دارای ابعاد فرهنگی و بیشتر با گرایش های سودجویانه توأم است در جامعه ایران که هنوز به قدر کافی متوجه اهمیت آثار خود نیست تأثیرات نا مطلوبی از خود بر جای می گذارد. عقد قرارداد 1895 بین ایران و فرانسه و تجدید و تحکیم آن در 1900 و موضع جامعه در رابطه با آن به تمام معنی گویای وضعیت میراث فرهنگی در ایران است.
آنچه توسط پادشاهان قاجار بر میراث فرهنگی ایران رفته است منحصر بر این دوران نبوده و نتیجه جهل، سود جویی و شرایط اجتماعی بوده که همیشه قابل تکرار است.
قانون بلدیه:
اولین و تنها حرکت دولت قاجار در جهت توجه به حفظ آثار، اشاره ای کوتاه در قانون بلدیه است.
تشکيلات قانوني بلديه در آغاز مشروطيت تأسيس شد. و  پس از قرنها زندگي تحت رژيم استبدادي براي اولين بار مردم حق يافتند که در اتخاذ تصميماتي که مربوط به رفع بعضي از هزاران مشکل آنها بود شرکت يافته و اظهار نظر کنند.
قانون بلدیه در تاریخ 1285 به تصویب رسید.
در فصل اول این قانون پس از آنکه قصد اصلی تأسیس بلدیه را حفظ منافع شهر ها و ایفای حوایج اهالی شهر نشین معرفی می کند ،دایر نمودن موزه ها و حفظ و مرمت مساجد و مدارس و ابنیه عتیقه را امور مربوط به بلدیه می شمارد.