تحلیل و بررسی سینمای هالیوود و جشنواره کن

فهرست
از هالیوود تا کن
فرهنگ و هویت ملی
مفهوم گمراه کننده فرهنگ
شناخت فرهنگ عقب مانده و بیشرفته
'فرهنگ اعتراض'وتوافق برای مخالفت
موافقت نامه عمومی تعرفه وتجارت
تجارت آزاد در امریکای شمالی
اتحادیه اروبا: یگانگی و گوناگونی
موافقت نامه عمومی تجارت در خدمات
تجارت دو جانبه با ایالات متحد ه
یونسکو وتنوع فرهنگی
فرهنگ به مثابه یک نهاد
روابط دوستانه و خصمانه امریکا با یونسکو
فرهنگ معا هده
کانادا
فرانسه و اتحادیه ارو با
بیش نویس و مذاکرات
متن نها یی و عکس العمل ها
بازار و سیاست: آینده تجارت بین الملل در تولیدات فرهنگی
بیوستن دو جنس مخالف و انتخاب
بازار رسا نه ای و سبک هالیوود

شاید هیچ جایی نیروها، تنش‌ها و تقابل جهانی سازی فرهنگی (cultural globalization) بیش تر از جشنوارۀ فیلم کن محسوس و مشخص نباشد. جشنواره به طور سالانه، از سال 1946 (تنها با دو وقفه) در ناحیه ساحلی فرانسه و ایتالیا، کنار مدیترانه در شهر کن برگزار می‌گردید و برخلاف فیلم‌های کمي که به دید عموم گذاشت توانست به رشد چشمگیری دست یابد، به گونه‌ای که هزاران روزنامه نگار و علاقه مند را مفتون و مجذوب خود کند. جشنوارۀ فیلم کن به واسطۀ تلاش های انجمن فرانسوی برای فعالیت هنرمندانه و با تضمین وزارت های امور خارجه، آموزش و پرورش و مرکز سینمای ملی تأسیس شد. و اکنون درگذر سال‌ها جشنواره خود را چنین معرفی می‌کند، «یک تریبون چند مخاطبۀ سالانه برای فیلم بین‌الملل» جایی که همۀ سبک ها، مدارس و اقشار جایگاه خود را یافته‌اند.»
وجود مؤلفین خبره، بودجۀ بالا و آموزش ستاره‌ها موجب شد تا در راستای غنا و فربهی تولیدات هالیوود گام های مؤثری برداشته شود. ولی در کنار همۀ اوصاف 2 تن از منتقدین روزنامۀ نیویورک تایمز، اسکات و دارکیش، نقدهای مشابهی را که نسبت به عملکردهای سالانۀ هالیوود صورت گرفته است، از دو دیدگاه مورد لحاظ قرار داده‌اند. یکی دیدگاه کسانی که در استعمال لغات صحیح حساسیت ویژه‌ای از خود نشان می‌دهند و جشنوارۀ فیلم کن را به دستاویز کردن سنت و هنر از طریق جاذبه های مادی ظاهری برای دست‌یابی به سودهای کلان متهم می‌کنند. دیگری از دیدگاه افکار مادی گراست که از افراط کن در بیان مسائل داخلی و سری درشگفتند. و انگار برای فیلم های سخت گریزی برای کاهش همیشگی مخاطب متخصص کارهای هنری وجود ندارد.
البته جشنوارۀ کن به خوبی از عهدۀ برقراری تعادل میان کیفیت هنری و فشار تبلیغاتی برآمده است و در واقع شهرت خود را نیز مدیون همین امر است. به بیان بهتر می‌توان گفت سازمان‌دهندگان کن از 2 لیمو، لیموناتی با نام کن در دستان خود ساخته‌اند. اما این همۀ ماجرا نیست. لین هیرشبرگ در روزنامۀ نیویورک تایمز جشنوارۀ 2004 را چنین توصیف می‌کند «تجسم دنیای شگفت‌آور فیلم آمریکا که گاهی در معنای واقعی به نقطه‌ای از پوچی و مزخرفی می‌رسد». نکته‌ای که ممکن است در لابه‌لای فیلم‌ها پنهان باقی بماند، مسئلۀ جهانی شدن است. در واقع موقعیتی برای تماشاچیان کاوشگر و فکور فراهم می‌آید که از طریق آن بتوانند در خلل فیلم‌ها به خصوصیات روحی، روانی و مقتضیات کشور سازنده فیلم پی ببرند. (شرک 2) را آمریکا با هالیوود به دنیا معرفی می‌کند. چهره‌ای متفاوت از خیال که در آن زندگی یک غول سبز، عروسش و یک الاغ، دستخوش حوادث می‌گردد. شاید بتوان گفت که در این تلاش مخاطبان جهانی هالیوود به حد اعلی خود می‌رسند شرکت های هالیوود بزرگ کم کم از کشف زندگی و فرهنگ مردم آمریکا فاصله گرفتند و با استفاده از سرمایۀ منفی و با به کارگیری جاذبه‌ای نسبی تا پایین‌ترین موضوعات رایج متداول و مبتذل نزول کردند. و این فرصت مناسبی بود تا فیلم های هالیوود از اختصاصی بودن فرهنگ دور شده، در تمام فرهنگ‌ها و حاشیه‌ها طنین انداز گردند و به فروش برسند. البته همۀ این‌ها به دور از هر گونه فیلم نامه و متن دقیق و نکات ظریف، ولی همراه با فعالیت و تأثیر ویژه بروز پیدا می‌کرد ...