دانلود تحقیق درباره ی بررسی مقایسه ای خودپنداره افراد نابینا و بینا

تعداد صفحات:91

نوع فایل: word (قابل ویرایش)

لینک دانلود پایین صفحه

مقدمه :

از بدو پيدايش بشر افرادي بوده اند كه به واسطه بيماري ، تصادف و توارث از قدرت بينايي محروم شده اما به دليل برخورداري از ساير قابليتها مورد توجه قرار گرفته اند آثار به دست آمده از مصر قديم نمايانگر اين حقيقت است كه معلولان بينايي ، مورد پذيرش جامعه بوده اند .

اما درباره آموزش منظم معلولان بينايي و همراه سازي آنان با جامعه تا قرن هجدهم اطلاعی در دست نيست بتدريج با انسجام فعاليت هاي پراكنده به آموزش معلولان بينايي توجه شد و در اين راه كشورهايي مانند فرانسه ، امريكا ، انگلستان و ژاپن . . . پيشگام بودند . (نامني 1381 )

كودك نابيناي مادر زاد cinggital و نابيناي مطلق تجربه از جهان اطراف خود را به وسيله كنش هاي ساير حواس ، چيزي كه كودك بينابه ندرت از آنها استفاده مي كند . به دست مي آورد كودك نابينا دانش خود را از جهان مادي و واقعي به طرقي كه الزاماً با طرق كودكان بينا تفاوت دارند بنيان مي گذارد .

در نتيجه به نظر مي رسد كه براي كودك بينا غير ممكن است دنياي كودك نابينا از آن طوري كه براي او وجود دارد تجسم و تصور كند براي انجام فعاليت هاي حركتي نيز كودك نابينا ساير حواس خود را به كار مي برد و كودك بينا بندرت آنها را به كار مي گيرد ( حسيني - 1380 ) .

يك كودك نابينا ممكن است به دليل طرز تلقي هاي منفي Negative attitude والدين كه ناشي از نابينايي اوست ، احساس عدم امنيت كند – گو اينكه كودكان عادي هم به همين دليل يا دلايل متفاوت ديگر ممكن است دچار اين احساس بشوند . بدين ترتيب واكنش هاي اجتماعي و عاطفي فرد نابينا گرچه ممكن است ناشي از اثرات محيطي باشند ، با وجود اين مشخص نيستند ( تفضلي - 1380 )

ليكن افراد داراي آسيب هاي بينايي نبايد به دليل اين ويژگي از صحنه فعاليت هاي اجتماعي كنار گذارده شوند . واقعيت اين است كه آنان به خوبي قادرند با استفاده از تسهيلات و تغييراتي كه در برنامه ها – شيوه ها و مواد آموزشي به وجود مي آيد به تحصيل بپردازد و همانند ساير همسالان بينايي خود بر غناي شناخت خويش از جهان اطراف بيفزايند و با برخورداري از فرصت هاي مناسب به تجربه و عمل پرداخته و با انجام فعاليت هاي گوناگون به يك تعامل اجتماعي فعال در محيط و جامعه خود توفيق يابند (هراتون -1380 – ترجمه رضاگاه ) 

شخصيت عبارت است از سازمان بندي رواني و جسمي فرد است. سازمان بندي كه ناشي از تجارب زندگي اوست و شامل عوامل ارثي و محيطي مي باشد . كودكي كه نابيناي مادر زاد است به روش خودش از جهان تجربه حاصل مي كند او نيز بايد از عهده مشكلات مخصوصي كه پيش مي آيد برآيد و مي توان قبول كرد كه به علت نقصي كه دارد به احتمال زياد تحت فشار عصبي قرار گيرد و احساس عدم امنيت و ناكامي را در خودش پرورش دهد .

معمولاً به نظر مي رسد كه مطالعات پژوهشي به تمام يافته هاي مسائل سازگاري شخصي ، رواني يا اجتماعي مهم دانش آموزان داراي ضايعه بينايي منتج شوند .

پارسونز در سال 1987 خاطر نشان مي سازد كه كودكان داراي ضايعات بينايي احساس مي كنند که كودكان بينا در زندگي خود عملكرد مؤثري تري نسبت به آنها دارند با وجود اين به طور كلي به مسائل خود پنداري اين كودكان اساساً به عنوان عملكرد تجارب متقابل محيطي محدود آنها توجه مي شود ( تونل 1384 – پاكزاد )

به طور كلي اگر جمعيت بينا با انتظارات دانش آموز نابينا به طور عادي تري برخورد كند و متعاقب آن ارتباط متقابل عادي به وجود آيد اين مسائل حتماً از بين خواهد رفت .

1. بيان مسئله :

روش هاي مختلفي براي انديشيدن درباره خود وجود دارد كه دو اصطلاح مهم در اين راستا خودپنداره و عزت نفس مي باشند . خودپنداره معرف مهمترين جنبه شخصيت افراد مي باشد كه به شناسايي انسان از خود اشاره دارد آنچه كه ما از شخصيت خود مي دانيم ناشي از مجموعه اي از اطلاعات و شناخت فرد از ويژگي هاي شخصي و عقايد خود مي باشد كه جنبه توصيفي ندارد خودپنداري در ارتباط با دو عامل ديگر قرارداد مهارت ها و توانايي هاي فرد و عزت نفس هر چه توانايي ها و مهارت هاي فرد افزايش يابد يا بر نقشه شناختي فرد از خود پيچيده تر و گسترده تر مي شود . لذا با افزايش مهارت ها و توانايي هاي فردي ، خودپنداره عميق تر مي شود .

عزت نفس نيز جنبه قضاوتي دارد و ارزشيابي فرد از خود مي باشد . يعني فردي كه از خودآگاهي برخوردار است ، نوعي ارزش گذاري بر روي صفات خود دارد و چنانچه اين ارزش گذاري منفي باشد عزت نفس خدشه دار مي شود بنابراين عزت نفس عبارت است از ارزشي كه اطلاعات درون خود پنداره براي فرد دارد و از اعتقادات فرد در مورد تمام صفات و ويژگي هايي كه در اوست ناشي مي شود ( بيابانگرد 1373 ) از مهم ترين صفات شخصيتي خود پنداره و عزت نفس مي باشد زيرا ساير صفات شديداً تحت تأثير اين مشخصه هاي شخصيتي قرار دارند عزت نفس و خودپنداره مثبت در شخصيت فرد موجب رشد و موفقيت وي مي گردد و بر عكس پايين بودن آن موجب بسياري از بد بختيها و انحرافات مي شود . ( بيابانگرد 1373 ، صفحه 62 )

همچنانكه نوجوانان از خود دركي پيدا مي كنند و هويت خود را درمي يابند تلویحاً براي خصوصیات خودش ارزش منفي يا مثبت قايل مي شوند مجموعات اين ارزيابي هايي كه فرد از خود مي كند خودپنداره او را تشكيل مي دهد كه خودپنداره و عزت نفس به ارزيابي هاي شخص ، خصوصياتش اطلاق مي شود ( ياسايي ، 1370 )

كودكان استثنايي به عنوان گروهي از افراد همواره در تاريخ و جوامع گوناگون به طور مختلف مورد توجه قرار گرفته اند اين گروه به طور اعم شامل : افراد تيز هوش – عقب مانده ذهني – ناسازگار و نابينا بوده اند .

در اين ميان گروه نابينا كمتر مورد توجه بوده و تحقيقات كمتري در مورد آنها انجام گرفته است و بيشترين تحقيقات در خصوص افراد عقب مانده ذهني و مسايل و مشكلات مربوط به آن بوده است و در ارتباط با نابينايان حتي به تعداد انگشتان دست هم تحقيقات مفيد وجود ندارد.

در واقع افراد نيازمند به اعتماد به نفس مي باشند تا در ساير آن بتوانند راه خوشبختي خود را هموار كنند و به هر ميزان كه افراد رشد كنند و بيشتر با مسايل و مشكلات زندگي مواجه مي شوند نياز آنها به اعتماد به نفس و خود پنداره بيشتر مي شود ( قائمي - 1371) 

اين تحقيق به دنبال اين مسئله مي باشد كه آيا ميزان خودپنداره افراد نابينا و عادي متفاوت است ؟

علوم انسانی

فایل های جدید