پيدايش تشيع و تسنن از چه زماني بوده است ؟ 120 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ويرايش و آماده پرينت )

تعداد صفحه : 120 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

‏پيدايش تشيع و تسنن از چه زماني بوده است ؟

‏كلمة شيعه چهار بار در قرآن مجيد در سوره هاي مريم آيه 69 و قصص آيه 15 و نيز قصص آيه 15 و صافات آيه 83‏،‏ ذكر شده است‏،‏ در سورة صافات حضرت حق ابراهيم خليل را در روش و منش و اخلاق و عمل‏،‏ و ايمان و عقيده‏،‏ و جهاد و عبادت شيعه نوح شمرده است‏.‏ و ان من شيعته لإبراهيم‏:‏ و بي ترديد ابراهيم از پيروان نوح بوده است‏.‏و نيز كلمة شيعه ده ها بار به نقل كتاب هاي معتبر تشيع و تسنن به زبان پيامبر در رابطه با اقتدا كنندگان به اميرالمؤمنين عليه السلام جاري شده است مانند: يا علي انت و شيعتك هم الفائزون.بنابراين طلوع شيعه از افق قرآن و روايات پيامبر بوده و امري صد در صد الهي است. پس از مرگ پيامبر كه نگذاشتند خلافت و حكومت بر روح تشيع‏،‏ و محور تعبد‏،‏ و حقيقت علم‏،‏ و نور بصيرت اميرالمؤمنين مستقر شود و درصد بالايي از توده عوام دنبال ديگران رفتند و به وسيله حكام و عالمان خريده شده از طرف حكام مكتبي را بر پايه احاديث صحيح و سقيم كه در شش كتاب مشهورشان جمع آوري شده كه بخشي از آنها در ميزان حديث شناسي مردود است و بنا نهادند و پس از آن كه نزديك يك قرن از وفات پيامبر گذشته بود به سبب بناي مكتب بر حديث نام مكتب را مكتب سنت يا حديث و پيروانش را اهل تسنن ناميدند‏،‏ البته تدوين حديث در شيعه طبق نقل كتاب هاي معتبر از زمان خود پيامبر صورت گرفت و تدوين حديث در اهل سنت از زمان عمر بن عبد العزيز شروع شد‏.‏ شيعه دين خود را از امامان معصوم و به ويژه اميرالمؤمنين عليه السلام كه سي سال در كنار پيامبر بود و پيامبر از او تعبير به باب مدينه علم خود كرد مي ـ گيرد و اقتدايش به علي و امامان به دستور مستقيم خدا در قرآن و فرمان پيامبر است و اهل تسنن دين خود را از ابوحنيفه و شافعي و مالك و احمد حنبل مي گيرد كه هيچ كدامشان در عصر پيامبر نبودند بلكـه عالماني بودند كه از عصر حاكم عباسي, منصور دوانيقي به بعد به تدوين فقه و حديث همت گماشتند‏.‏به همين سبب ما شيعة علوي و در حقيقت به عبارت ديگر با اقتداي به علي شيعة نبوي هستيم و اهل تسنن كه برادران ديني ما مي باشند و چهار فرقه اند به ناچار پيرو ابوحنيفه (حنفي) و پيرو شافعي (شافعي) و پيرو مالك (مالكي) و پيرو احمد حنبل (حنبلي) هستند‏.

‏هداياى پيامبر(ص)

‏چند سؤال اساسى‏

‏با توجه به آنكه پيامبر و ائمه معصومين (ع) همانند ساير مردم نياز به غذا‏،‏ لباس و مسكن داشتند و خود آنان مردم را تشويق به اهميت دادن به مسائل اقتصادى مى‏كردند، چند سؤال در اين جا مطرح مى‏شود:

‏پيامبر اسلام و اهل بيت او از چه طريقى نيازمنديهاى مادى خويش را تأمين مى‏كردند؟ آيا آنان صرفاً از بيت‏المال استفاده مى‏كردند؟

‏آيا فعاليت‏هاى اقتصادى از قبيل‏:‏ كشاورزى‏،‏ دامدارى و تجارت داشتند؟ كمكهاى مالى آنان به نيازمندان از چه طريقى تهيه مى‏شد؟

‏توضيح اين كه رسول گرامى اسلام (ع) و خاندان آن حضرت كمك‏هاى مالى فراوانى به فقرا، مستمندان‏،‏ نيازمندان مى‏كردند. برده‏هايى را مى‏خريدند و در راه خدا آزاد مى‏كردند كه در روايتى آمده است امير مؤمنان (ع) هزار برده در راه خدا خريد و آزاد كرد.‏)‏33)

‏امام سجاد (ع) نيز بردگانى در راه خدا آزاد كرد. آن بزرگوار بردگانى را خريدارى كرده، مدتى تحت آموزش و تربيت قرار مى‏داد و سپس آزادشان مى‏كرد و آنان به صورت انسانهاى نمونه به فعاليت فرهنگى و تربيتى مى‏پرداختند و پس از آزادى نيز ارتباطشان با امام قطع نمى‏شد. «على بن طاووس» ضمن اعمال ماه رمضان مى‏نويسد: على بن الحسين (ع) شب آخر ماه رمضان بيست نفر برده‏)‏يا اندكى بيشتر يا كمتر) را آزاد مى‏كرد و مى‏گفت‏:‏ خداوند در هر شب ماه رمضان هنگام افطار هفتاد هزار نفر از اهل دوزخ را از عذاب آتش آزاد مى‏كند و در شب آخر به تعداد كل شبهاى رمضان آزاد مى‏كند. دوست دارم خداوند ببيند كه من در دنيا بردگان خود را آزاد مى‏كنم تا بلكه مرا در روز رستاخيز از آتش دوزخ آزاد سازد.

‏امام هيچ خدمتگزارى را بيش از يك سال نگه نمى‏داشت‏.‏ وقتى كه برده‏اى را در اول يا وسط سال به خانه مى‏آورد شب عيد فطر او را آزاد مى‏ساخت و در سال بعد به جاى او شخص ديگرى را مى‏آورد و باز او را در ماه رمضان آزاد مى‏ساخت، و اين روال تا آخر عمر او همچنان ادامه داشت‏.‏ امام بردگان سياه پوست را (با وجود آن كه به آنان نياز نداشت‏)‏ مى‏خريد و در مراسم حج به عرفات مى‏آورد و آن گاه كه به سوى مشعر كوچ مى‏كرد آنان را آزاد مى‏كرد و جوايز مالى به آنان مى‏داد. (34)

‏پولها و لباسهايى به شعرا به عنوان جايز مى‏دادند‏.‏ همچنين در زمان پيامبر اسلام هيأتها و نمايندگانى از اعراب مى‏آمدند و اظهار اسلام مى‏كردند، پيامبر هم هدايايى به آنها مى‏داد و كمكهاى ديگرى كه در مباحث آينده به عنوان نمونه بيان خواهد شد. اين كمكها از چه طريقى بود؟ از بيت‏المال ؟ و اگر از بيت‏المال استفاده مى‏كردند تمام اين هزينه‏ها را از آن جا بر مى‏داشتند؟ يا مبلغى از آنها را؟ مخصوصاً گاهى ائمه (ع) پولهاى فراوانى به عنوان صله وجايزه به شعراى شيعى و مدافع ولايت مى‏دادند كه شايد براى برخى قابل تصور نبود‏.‏ آيا اينها از چه محلى بود؟

‏پاسخ

‏در پاسخ اين سؤالها ذهنيت عمومى در جامعه ما اين است كه تأمين معاش و زندگى پيامبر اسلام (ع) و ائمه (ع) از محل بيت‏المال بوده و اگر بخششها يا كمهايى هم نسبت به فقرا يا نيازمندان داشتند، آن هم از منبع بيت‏المال و وجوه عامه بوده كه در اختيار آنان بوده است و نسبت به آن ولايت داشتند. اما بررسيها و پژوهشها در تاريخ زندگى پيشوايان اسلام نشان مى‏دهد كه آن بزرگواران اموال و دارايى‏هاى شخصى نيز داشتند و همه جا و در همه موارد‏،‏ از بيت‏المال استفاده نمى‏كردند‏.‏ هدف اين كتاب جست و جوى پاسخ اين سؤالها و پيگيرى و شناسايى منابع درآمد پيامبر اسلام (ع) و اهل بيت آن حضرت و مشخص ساختن اين نكته است كه چقدر و در چه مواردى از بيت‏المال‏،‏ و در كدام مواردى از اموال و دارايى‏هاى شخصى استفاده مى‏كردند؟

‏اينك پيش ازآن كه اين موضوع بررسى شود، از باب مقدمه از هداياى پيامبر اسلام و صله‏ها و بخششهاى امامان به شعرا و نيز از كمكهاى مالى آن پيشوايان به افراد مختلف ياد مى‏كنيم تا حجم بالاى آنها روشن گردد و توجه پيدا كنيم كه اين مبالغ نمى‏توانست از منبع واحدى باشد و طبعاً از منابع مختلف تأمين مى‏شده است‏.

‏هداياى پيامبر به هيأتهاى نمايندگى قبايل عرب

‏هيأتهاى نمايندگى قبايل مختلف عرب براى اظهار اسلام، و اعلام انقياد قبايل خويش‏،‏ بيشتر در سال نهم هجرت و احياناً پيش يا پس از آن به حضور رسول اكرم (ص) شرفياب مى‏شدند و اسلام و انقياد قبايل خود را به عرض مى‏رساندند و مورد لطف ومحبت شخص رسول اكرم (ص) واقع مى‏شدند، وآن حضرت هدايا و جوايزى به آنان عنايت مى‏كرد كه براى نمونه چند مورد از نظرتان مى‏گذرد:

‏1- هيأت نمايندگى ثعلبه‏

‏در سال هشتم هجرت پس از بازگشت رسول خدا (ص) از «جعرانه»، چهار نفر از «بنى ثعلبه » نزد رسول خدا آمدند وگفتند ما فرستادگان قبيله خود هستيم و همه اسلام آورديم‏.‏ رسولخدا(ص) دستور داد از آنان پذيرايى كردند و پس از چند روز اقامت هنگامى كه براى خداحافظى شرفيات شدند، به بلال فرمود تا به آنان جايزه دهد و بلال به هر كدامشان پنج اوقيه(35)نقره جايزه داد و سپس به بلاد خويش برگشتند. (36)

عمومی و آزاد

فایل های جدید