دینا فایل / تحقیق بررسی طنز در نثر
تحقیق بررسی طنز در نثر
تحقیق بررسی طنز در نثر
تعداد صفحات : 67 صفحه
فرمت ورد و قابل ویرایش
طنز در نثر:به نظر من كمدي، چه در شعر و چه در نثر و چه در هنر نمايش، به سه دسته اصلي تقسيم مي‌شود : طنز، هزل و هجو. هر يك از اين سه، زيرمجموعه‌هايي دارد :
- زيرمجموعه‌هاي طنز عبارتند از:
لطيفه، ظريفه، مطايبه، بذله، شوخي، تعريض و تجاهل العارف سقراطي، نقيضه‌گويي طنز يا به عبارت كوتاهتر : نقيضه طنز.
زيرمجموعه‌هاي هزل عبارتند از:
ذم شبيه به مدح، مدح شبيه به ذم، مزاح، ضحك، سخريه، تهكم، اشتلم، تسخر زدن، ريشخند، طعنه، كنايه، بيغاره يا سرزنش، استهزاء و نقيضه هزل.
زيرمجموعه‌هاي هجو عبارتند از:
ژاژ، فحش، دشنام، سقط، تقبيح، بيهوده‌گويي، ذم، بدگويي، بدزباني، بددهاني، ترّهات و خزعبلات، سبكساري، فضولي، قذف، چرند و پرند، لاغ، گستاخي، لودگي، لعن و طعن، هرزه لافي، هرزه درايي، استهجان و نقيضه هجو.
حال به سراغ تعاريف طنز و هزل و هجو مي پردازيم:
1- هزل (faceteae) آن است كه به لفظ نه معناي حقيقي و نه معناي مجازي آن را اراده كنند و آن ضدّ جدّ است و در فن بديع از محسنات معنوي است و آن در حقيقت جدّي است كه مطلب در آن، بر سبيل شوخي و مطايبه ذكر شود و اين البته ظاهر امر باشد و غرض از آن، امر درستي باشد. مانند اينكه شاعر گويد :
اذا ما تميميُ اتاكَ مفاخراً فقل عُد عن ذاك كيفَ اكلُكَ لِلضَبِ
(تهانوي، كشاف اصطلاحات الفنون، ج 2، ص 532)
تميمي چو آيد به پيشت دوان كند نازش و فخر چون مهتران؛
بگويش رها كن تو اين ادّعـا وزغ را چگونه خوري مهتــرا؟
2- هجو (satire) عبارت از اين است كه : معايب كسي يا گروهي يا چيزي را به نظم يا نثر بيان كنند و اين نوع گاه با دشنام و سخنان تند نيز همراه باشد. در ادب پارسي و تازي و همين طور غربي، هجو و طنز غالباً در كنار هم بودند. مانند موش و گربه عبيد زاكاني و سفرهاي گاليور سويفت.
3- طنز (Irony) عبارت از اين است كه : زشتيها يا كمبودهاي كسي يا گروهي يا اجتماعي را برشمارند و فرق آن با هجو در اين است كه صراحت تعبيرات هجو در آن نيست و اغلب به طور غيرمستقيم و به تعريض، عيوب كاري يا كسي يا گروهي را بازگو مي‌كند. مانند اين ابيات از نظامي (گنجينه، سط، وحيد، 1317 هجري شمسي).
دو بيوه به هم گفتگو ساختنـد سخن را به طعنه درانداختنــد
يكي گفت : كز زشتي روي تو نگردد كسي در جهان شوي تو
دگر گفت : نيكو سخن رانده‌اي تو در خانه از نيكويي مانده‌اي...
به اين تعريف‌ها چند اشكال وارد است :
ـ هزل، اگر نه به معناي حقيقي و نه به معناي مجازي لفظ باشد، پس چيست؟ آيا به معناي تضمنّي يا التزامي يا خارجِ لازم آن است؟
ـ به علاوه، فرق هزل با طنز (با توجه به تعريفي كه از طنز به دست داده شده) چيست؟
در اين تعاريف، طنز، همان هجو دانسته شده. با اين فرق كه صراحتِ هجو را ندارد يعني در آن زشتيها را پوشيده‌تر از هجو، بيان مي‌كنند.
در مثالي كه براي هزل ذكر شده، مي‌گويند :
اگر تميمي به قبيله يا اجداد خود تفاخر كند، به او بگو اين سخن را كنار بگذار و نخست معلوم كن كه سوسمار را چگونه مي‌خوري؟ يعني تميمي سوسمارخور را چه رسد به تفاخر. بنابر اين در اينجا تميمي
دریافت فایل
تحقیق بررسی طنز در نثر
فایل های جدید
یکی از تب ها رو انتخاب بکنید