تحقیق در مورد ناكثين (حزب پيمان شكن) 19 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ويرايش و آماده پرينت )

تعداد صفحه : 19 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

ناكثين (حزب پيمان شكن)

حضرت امير (ع) پس از بيست و پنج سال كنار بودن از حكومت با اصرار مردم خلافت ظاهرى را قبول كرد و چون مردم با او بيعت كردند حضرت در ضمن خطبه اى سيره و روش حكومتى خود را كه منطبق با قرآن و سنت پيامبر (ص) بود بيان نمود و عملاً از همان آغاز مطابق آنچه گفته بود عمل كرد. صراحت و عدالت حضرت امير (ع) هر چند تودهئ مردم مسلمان را از ظلم هاى حكام قبل و بى عدالتى هاى گذشته رهانيد و رضايت و آرامش آنان را فراهم ساخت اما در مقابل موجب جبهه گيرى ثروتمندان و قدرت طلبان شد و آنان كه در گذشته بواسطه نزديك بودن به دستگاه خلافت از ثروت بى دريغ و رياست برخوردار بودند با تساوى حقوق آنها با ديگر و كنار گذاشتن از قدرت از حضرت امير (ع) فاصله گرفته و به اين ترتيب سه گروه عمده در مقابل آن حضرت در طول خلافت كمتر از پنجسال قرار گرفتند. اين سه گروه ناكثين, قاسطين, مارقين بودند كه جنگهاى جمل, صفين, نهروان را برپا كردند, در اينجا توضيح مختصرى نسبت به اين سه گروه ذكر كرده و ريشه مخالفتها و برخورد حضرت با آنها را بيان مى كنيم:الف: جنگ جمل به رهبرى عايشه, طلحه و زبير: جنگ جمل جنگ طبقاتى قريش در مقابل حضرت امير (ع) بود. براى ريشه يابى اين جنگ لازم است خصوصيات قريش را بررسى كنيم .قريش خود را اولاد حضرت ابراهيم (ع) مى دانستند و كليددار خانه خدا بودند خصوصاً بعد از عام الفيل كه سپاهيان ابرهه براى نابودى كعبه حمله كرده و بامر خداوند نابود شدند قريش اين واقعه را به خود گرفته و بى جهت خود را عزيز مى دانستند و امتياز خاصى براى خود نسبت به تمامى عرب قأل بودند و اعراب هم آنان را احترام مى كردند ليكن قريش در عمل بسيار فاسد بودند. مثلاً در قماربازى كارشان به جايى مى رسيد كه خود را مى باختند و برده طرف مقابل مى شدند يا در فساد جنسى ذوات الرايات داشتند ـ يعنى زنان روسپى كه براى مشخص بودن خانه هايشان پرچمى سر درب منزل نصب كرده بودند ـ و غير از بنى شام كه نسلشان پاك بود افراد صحيح النسب در آنها كم بود و از جهت اقتصادى هم قريش اكثراً مترف و خوشگذران بودند اينها سالى دوبار به سفر تجارت مى رفتند تابستان به ايران يا روم و زمستان به يمن و حبشه كاروانهاى تجارتى مى بردند و از اين راه ثروتهاى كلانى بدست آورده بودند مانند طلا, نقره, عود, بخور, ابريشم, غلام و كنيز; ايشان همانهايى بودند كه از آغاز بعثت در مقابل پيامبر (ص) جبهه گرفتند و آن همه آزار و شكنجه و توهين به پيامبر اكرم (ص) و مسلمين صدر اول در مكه وارد ساختند بطوريكه بعضى از مسلمين مجبور به هجرت به حبشه شدند و پيامبر (ص) و نزديكان و يارانش سه سال و اندى در سخت ترين محاصره اقتصادى در شعب ابيطالب محصور گشتند و بالاخره مجبور به هجرت به مدينه شدند. در مدينه نيز قريش آن حضرت را آسوده نگذاشت و جنگهاى زيادى چون بدر, احد, خندق و... را عليه مسلمين بر پا كردند و قبأل يهود را كه هم پيمان مسلمين بودند عليه آنها تحريك نمودند. آزار قريش بحدى بود كه پيامبر دوبار آنها را لعنت نمود يكى زمانيكه عقبه شكمبه گاو يا گوسفندى را بر سر آن حضرت كه در حال سجده بودند ريخت. حضرت فاطمه به گريه افتاد و كثافتها را از سر و كمر پيامبر كنار زد. پيامبر سر بلند كردند و سه مرتبه فرمودند: |^|اللهم عليك بقريش.در مورد ديگرى هم فرمودند: |^|اللهم عليك الملا من قريش.(البته مكتب خلفا اين روايت را بدينگونه توجيه نمود كه منظور پيامبر از قريش در اين موارد همان سران قريش بودند كه درجنگهاى با مسلمين كشته شدند).1 بالاخره اسلام با امدادهاى الهى پيش رفت و سرانجام مكه بدست پيامبر (ص) فتح شد و سران قرش به ناچار اظهار اسلام كردند ولى ظهور روحيه برترىطلبى در آنها وجود داشت. واقعه زير اين مطلب را تاييد مى كند: روزى سلمان و بلاص وصهيب نشسته بودند, ابوسفيان بر ايشان گذشت. ايشان چون او را ديدند با هم گفتند: شمشيرهاى خدا گردن اين دشمن بزرگ خدا را نزد. ابوبكر كه سخنان ايشان را مى شنيد با ناراحتى گفت: آيا بر ضد شيخ قريش اين گونه سخن مى گوئيد؟ آنگاه از گفتار نابجاى خود هراسناك شد و به شتاب نزد پيامبر اكرم (ص) آمد و حادثه را باز گفت. رسول اكرم (ص) فرمود: شايد تو برادران مسلمان خود را ناراحت كرده باشى.اگر اينان از تو ناراضى باشند خدا بر تو غضب مى كند.ابوبكر نزد سلمان و يارانش آمد و از آنها عذرخواهى كرد .2 پس از فوت پيامبر (ص) هم همين قريش در سقيفه گفتند:پيامبر (ص) از قريش بوده و غير قريش براى حكومت و امارت صلاحيت ندارد.و به اين ترتيب خلافت را ـ بطوريكه در بحث سقيفه خوانديم بدست گرفتند و حكومت قريشى بر پا كردند خصوصاً در زمان عمر كه قبايل عرب را در شهرهاى نوبنياد بصره و كوفه اسكان داد و قريش را در مدينه نگاه داشت و زمينهاى مدينه را بين آنها تقسيم كرد و با ايجاد نظام طبقاتى دوباره ثروتها در دست قريش انباشته شد و ايشان صاحب باغها و زراعتها و خانه ها و برده ها شدند و بجاى شاهان و كسرى وقيصر و مقوقس افرادى از قريش حكومت شهرها و امارت لشكرها را بدست گرفتند و گنجينه پادشاهان به مدينه منتقل شد و بين اطرافيان دستگاه خلافت كه غالباً از قريش بودند تقسيم گشت. قريش با اين ثروتها برده ها خريده و آنها را به كار مجانى وا داشتند و زمينهاى اطراف مدينه و

عمومی و آزاد

فایل های جدید