تحقیق امویان

بني اميه . سلسله اي است از نسل اميةبن عبد شمس قرشي که پس از خلفاي راشدين در سال 40 ه' .ق ./660 م . نخستين خليفه آنان معاويةبن ابي سفيان زمام حکومت کشورهاي اسلامي را در دست گرفت . با رسيدن خلافت به معاويه دوره جديدي در حکومت اسلامي آغاز شد و اين دوره تا سال 132 ه' .ق . /750 م . که حکومت امويان بدست ابومسلم خراساني منقرض گرديد ادامه داشت . معاويه دمشق را مرکز خلافت خود و پايتخت قرار داد و پيش از مرگ، پسرش يزيد را بعنوان وارث و جانشين خود معرفي کرد و بدين ترتيب اصل وراثت را در خلافت استوار کرد و سنت خلافت راشدين را ترک گفت و در دمشق دستگاه اداري محکمي پديد آوردو دستگاه پرتجمل و باشکوهي مانند دستگاههاي پادشاهان ايران و امپراطوران روم ترتيب داد و زندگي شهرنشيني را که پيش از او کمتر بدان توجه شده بود توسعه داد، و معماري اسلامي از همين دوره آغاز گرديد و مساجد تاريخي دمشق و مدينه و بيت المقدس ساخته شد. زبان عربي در زمان امويان رواج گرفت و مردم ممالک اسلامي بخصوص مردم شام زبان عربي را فراگرفتند. نخستين سکه اسلامي نيز در اين دوره (در زمان خلافت عبدالملک ) زده شد.
توجه مسلمانان در دوره امويان بفلسفه و بخصوص فلسفه يونان جلب گرديد و هم در اين دوره بود که بحثهاي علوم شرعي و الهيات بميان آمد و ادب عربي رواج گرفت و قواعد صرف و نحو تدوين گرديد و خلاصه آنکه تمدن اسلامي که در دوره عباسيان به اوج ترقي خود رسيد پايه گذاري گرديد. امپراتوري اسلام در زمان امويان بمُنتهاي عظمت و وسعت خود رسيد: زيادبن ابيه که در زمان علي (ع ) حکومت فارس را داشت در دوره معاويه حکومت بصره و کوفه را نيز بدست آورد و حيطه اقتدار او تا اقصي نقاط شرقي حکومت اسلامي کشيده شد. مسلمانان در همين سالها از طرفي به سند رسيدند و از طرفي از جيحون عبور کردند و برخي از بلادآنسوي جيحون را گشودند. در زمان وليدبن عبدالملک (86-96 ه' .ق .) قتيبةبن مسلم باهلي از سرداران معروف عرب در ولايات شرقي ايران دست بمحاربات بزرگي زد و بلخ و طخارستان و فرغانه و بخارا و بيکند و خيوه و سمرقند و بعضي از نواحي ديگر را گشود و تا کاشغر پيش رفت . اين سردار پس از فوت وليد و جانشيني سليمان سر بطغيان برداشت ولي کشته شد. در مغرب نيز افريقاي شمالي و اندلس بدست حکومت اسلامي افتاد و مسلمانان با سرداري طارقبن زياد از تنگه اي که ميان آفريقا و اروپاست ..