تحقیق در مورد هنر (يافتن الكوي زيبايي شناختي)

مقدمه
امروزه ميان آنچه تصور مي‌كنيم كه به آن باور داريم و آنچه احساس مي‌كنيم چنان دوگانگي پديد آمده است كه نه تنها ما را به تركيبي تازه و يا آفرينش بديع رهنمون نمي‌كند بلكه به لحاظ رواني (اسكيزونيك) نيز درما ايجاد كرده است. اين دوگانگي بيمارگونه، حاصل كشمكشهاي دو وجه متناقض دروني در تقابل با وضعيت كنوني جهان مي‌باشد. جهاني با رويكرد همسان‌سازي فرهنگها به نام «دهكده جهاني» جهت‌گيري تفكر «علمي- تكنيكي» كه در آفرينش آن شراكتي «همسان با عدم» داشته‌ايم. اين نوع خاص شراكت - اجبار كه ما در آن نه تفكر علمي- صنعتي را آفريده‌ايم و نه نتايج آن را تصور كرده‌ايم و حتي زمان آن را هم نداشته‌ايم كه خود را به شيوه‌هاي جديد «زندگي» و «احساس» تطبيق دهيم، ناخواسته همزمان را نيز در وضعيت «فترت» قرار داده است.
وضعيتي خاص كه هم كورمالانه «هويت خاص» خود را مي‌كاود و «خاطره قومي» در سينه نهان دارد و به قول حافظ «بانگ جرسي» را مي‌جويد و هم مكمل آن در اندرون جغرافياي انديشه غالب هضم مي‌گردد و شكل تمدن محلي با پوسته بسيار سطحي «فولكور» مي‌گيرد. در اين دوران خاص مي‌باشد كه صحبت از شاعران و انديشمندان قومي بسيار بغرنج مي‌باشد.
و حتي شرايط خاص اين دوران با شرايط «عسرت» شايع غرب كه اساسي‌ترين جلوه آن در كلام «خدا مرده است» نتيجه و انعكاس مي‌يابد فرق مي‌كند چرا كه ما در وضعيت غيبت كلي خدا و زندگاني تقليل يافته به عدم، قرار نگرفته‌ايم كه غيبتش موجب يك تجربه تازه معنوي بشود.