تحقیق در مورد كاشت گردو و موانع پيش رو

1- مقدمه:
گردوي معمولي (Juglans vegia L.) متعلق به خانوادة‌Juglandceae و سطح زير كشت آن در ايران حدود 62/109810 هكتار بوده و ساليانه بطور متوسط 60/168072 تن گردو از درختان بارور در ايران برداشت مي‌گردد. گردو بخاطر نقشي كه در تغذيه، درآمد ناشي از صادرات در اقتصاد و كشاورزي دارد در ايران و جهان از اهميت ويژه اي برخوردار است.
تاكنون عوامل بيماري‌زاي مختلفي از جمله قارچها، باكتري‌ها و بيماري‌هاي ناشي از عوامل محيطي (غيرزنده) از ايران گزارش شده است. بيماري شانكو سيتو سپورايي گردو از اولين بيماري‌هايي است كه در گردو و مورد توجه قرار گرفته و در بعضي مناطق مهم كاشت گردو گزارش و مورد شناسايي قرار گرفته است. در گذشته كاشت گردو بطور وسيع در ايران محدود به چند استان غربي كشور بوده ولي در سالهاي اخير در اكثر مناطق ايران كاشت گردو بخصوص ارقام جديد توسعة زيادي پيدا نموده كه پيرو آن مسائل مهمي از نظر بيماري‌شناسي گياهي مشهور گرديده است. يكي از اين بيماري‌ها شانكوسيتو سپورايي است كه هم‌اكنون در اكثر مناطق كاشت گردو در ايران هم روي درختان بالغ و جوان و حتي در نهالستانها بطور گسترده شيوع پيدا كرده است. اگر چه در مناطق محدودي از كشور چندين گونه به عنوان عامل اين بيماري شناسايي و گزارش گرديده ولي در مورد گونه‌هاي مهم روي گردو در ساير مناطق ايران گزارش دقيقي در دست نيست.
با توجه به اهميت روزافزون گردو به عنوان يك محصول ارزشمند از نظر غذايي و اقتصادي و ضرورت شناسايي گونه‌هاي مهم از نظر بيماري‌شناي گياهي اين طرح تحقيقاتي با هدف شناسايي گونه هاي شبه جنس سيتوسپورا مولد بيماري شانكر سيتوسپيورايي گردو در ايران پيشنهاد گرديده است.