تحقیق در مورد سيري در زندگي حضرت فاطمه زهرا (س)

«انما يريد الله ليذهب عنكم الرجس اهل البيت و يطهر كم تطهيرا»
منظومه محنت زهرا و آل او
دوشيزگان پرده نشين حريم قدس
        بر خاطر كواكب ازهر نوشته‌اند
نام بتول بر سر معجر نوشته‌اند

سپاس خداوندي را درخور است كه به بركت اصحاب كسا، عرش و فرش بيافريد و نعمت در آن بگسترانيد و از براي جانشيني خود بر روي زمين انسان را از ماند آبي گنديده بسرشت و براي هدايت او پيامبران فرستاد. درود برون از شمارش بر خاتم پيامبران كه با ارائه رسالتش دين خدا را استواري بخشيد و بشر را به راه راست رهنمون شد و با وانهادن قرآن و عترت پاك، چراغ شريعت را تا قيام قيامت بيافروخت. و سلام بر گرامي دخت پيامبر، محبوبه داور، همسر حيدر، فاطمه زهرا باد.
صدايي از آن دور دور، از آن دور دور، مي آيد، كم قوت است اما نافذ، تيز رو، به نشانه دل، دلهاي گشاده بر صفا، دلهاي اهل، اهل حق، اهل ولايت. اين صدا، صداي بانوي بزرگ عالم است و گوش، گوش اين خدمتگزاران ديانت. كه مجموعه اي چنين لطيف را پس از بسيار رنج فراهم داشتن. چه رنجي؟ و چرا؟
كوشيدند ناجوانمرداني كه معاصر آن بانو بودند (و يا پس از آن با همان ناجوانمردي، بلكه سخت تر و ريا كارانه تر) كه اين صدا را در گلو، و سپس در يادها و خاطره ها خاموش و بي اثر گردانند. گرچه بسياري را توانستند، اما خداوند عزيز، آنچه را «نمونه آن بسيار» و «پرتوي از آن خرمن روشني» بود، به عنايت بر ما نگاه داشت «همه شكر گزاريم.» و گويا كه اين صدا مستقيم هم آمده است كه چنين صراحت دارد و چنين تأثير مي گذارد. خوبست كه سابقه اين امر را ميان شيفتگان حق، ياد آوريم تا اميد بخش دلها باشد. مردي زنده از «ديار طوس» مي شنود صداي رسول خدا را، از وراي قرنها، از وراي كوهها و دره ها و حصارها، حتي از وراي حجاب هاي تاريخ ما و تاريخ همه حق دوستان كه؛ تو گويي دو گوشم بر آواي اوست؛ دو گوش من. همين گوشها كه در پي گوش دل به انتظار؛ حاضر نشسته است، و با هدايت فطري دل مي تواند دريابد حق را، برگزيند حق را، فروگيرد از هر وارده اي؛ حق را كه «شرع داخل» را «عقل درون» را «رسول باطن» را در كنار، و بلكه بر سر ناظر دارد. به همين لحاظ يقين مي كند بر حق دريافته و گزيده اش، گويد: درست اين سخن، گفت پيغمبر است، يعني ترديد ندارم، بر يقين كامل هستم، خود شنيده ام و خود دريافته ام و مستقيم از گوينده صادق آن، اين من، و اين گوش دل من «ما كذب الفواد ماراي» مي‌بيند رسول را در مي يابد كلام او را، فرا مي گيرد آن را، به گوش، به جان، به دل، و به عمق دل مي سپارد. حجابهاي حوادث، بدور، غبار سياستها، بدور، القاآت بد نظران بدور.