تحقیق در مورد شناسايي و طبقه‌بندي خاك 73 ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ويرايش و آماده پرينت )

تعداد صفحه : 71 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

شناسايي و طبقه‌بندي خاك

4-1. مقدمه

قبلاً توضيح داده شده است كه يك خاك را توسط اجزاي مشخصي نظير شن، ماسه، لاي و رس تعيين مي‌كرديم. كه اين اصل بر ميانگين اندازه دانه‌ها يا ذرات استوار است.

اكثر خاكهاي طبيعي از مخلوط شدن 2 يا چند نوع از آنها ايجاد مي‌شوند، كه امكان وجود تركيبات آلي نيز در آنها است.

ذره كوچكتر يك مخلوط خاكي در تعيين خصوصيات خاك نسبت به ذرات بزرگتر برتري دارد به عنوان مثال: ماسه‌هاي روان، ماسه‌هاي رسي و غيره.

به خاكي كه در حد مقدار مواد ماسه، لاي و رس آنها تقريباً برابر باشد لوام (خاك گلداني) گفته مي‌شود.

تفاوت بين خاكي كه از دانه‌هاي درشت و زبر تشكيل شده و خاكي كه از دانه‌هاي ريز تشكيل شده در فصلهاي 3 و 1 مطرح شده است.

در اين فصل روشهاي مشخص براي شناسايي طبيعت انواع خاك، به خوبي روشهاي معمول براي دسته‌بندي خاكها همراه با مطالب كمكي مرتبط با موضوع بحث با برخي جزئيات مطرح خواهد شد.

2-4. شناسايي خاكها

نحوه تشخيص دانه‌درشت يا دانه‌ريز بودن خاكها به اين نحوه است كه آيا مي‌توان تك‌تك ذرات خاك را با چشم غيرمسلح ديد يا نه.

بنابراين اندازه ذرات به خودي خود براي تشخيص ميان شن و ماسه كافي به نظر مي رسد. اما تشخيص ميان لاي و رس با اين روش عملي نيست.

شناسايي خاكها مي‌تواند آسانتر شود اگر شخص بتواند شن را از ماسه و ماسه را از لاي و لاي را از رس تشخيص دهد. در ادامه روشهاي تشخيص آنها خلاصه‌وار آمده است.

نحوه تشخيص شن از ماسه

اگر اندازه خاك بين mm75/4 تا mm80 باشد، شن ناميده مي‌شود و اگر اندازه ذرات خاك بين mm075/0تا mm75/4 باشد، ماسه ناميده مي‌شود. (رجوع به: 1970-1498 دسته‌بندي و شناسايي خاكها براي {مقاصد} مهندسي عمومي).

اين محدوديت اگرچه در طبيعت اختياري هستند ولي پذيرفته شده‌اند. همچنين شكل ذرات نيز داراي اهميت است و ممكن است با اسامي angular، sub-angular، rounded‌ توصيف شوند. شناسايي شن از ماسه در صورت امكان بهتر است شامل بخش شناسايي تركيب كاني‌ها نيز باشد.

نحوه تشخيص ماسه از لاي

ذرات ريز ماسه را نمي‌توان با آزمايش‌هاي ساده از لاي تشخيص داد. لاي ممكن است كمي تيره به نظر آيد.

به هر حال تفاوت آن دو را با تست پراكندگي (dispersion)* مي‌توان فهميد. نحوه تست اينگونه است كه يك قاشق پر از نمونه را در يك ظرف شيشه‌اي از آب مي‌ريزيم اگر ماده ماسه باشد در يك يا دو دقيقه رسوب مي‌كند ولي اگر لاي باشد بين 15 دقيقه تا يك ساعت طول مي‌كشد تا ته‌نشين شود. سرانجام در هر دوي اين موارد چيزي در آب به صورت معلق باقي نمي‌ماند و همه ذرات رسوب مي‌كنند.

نحوه تشخيص لاي از رس

آزمايشهاي ميكروسكوپي ذرات فقط در لابراتورها امكان‌پذير است. تعدادي تست ساده براي مواقعي كه دسترسي به لابراتورها وجود ندارد طراحي شده است.

1. آزمون لرزش

مقداري از ماده را روي دستمال ريخته و آن را تكان مي‌دهيم (مي‌لرزانيم) اگر ماده لاي باشد آب روي سطح آن قرار مي‌گيرد و سطح آن روشن و شفاف مي‌شود اگر ماده خمير مانند شد رطوبت آن دوباره وارد خاك شده و روشنايي سطح آن از بين خواهد رفت.

اگر ماده رس باشد آب نمي‌تواند به راحتي حركت كند و به همين دليل تيره و كدر به نظر مي‌رسد.

اگر ماده مخلوطي از لاي و رس باشد سرعت نسبي پايدار ماندن روشنايي سطح مي‌تواند مقدار لاي موجود در آن را به صورت تقريبي نشان دهد. اين آزمون همچنين با نام dilatancy‌ نيز معروف است.

2. آزمون مقاومت

يك كلوخ (briquette) كوچك از ماده را آماده و خشك مي‌كنيم سپس سعي مي كنيم كه آن را بشكنيم، اگر به آساني شكسته شد، ماده لاي است. اگر ماده رس باشد براي شكسته شدن نيروي بيشتري را مي‌طلبد. همچنين اگر ماده لاي باشد مي‌توان در سطح كلوخ ذرات جدا شده ماده را پاك كرد. وقتي خاك مرطوب بين انگشتان فشرده شود رس سطح صابوني مانندي را پديد مي‌آورد و ليس است به آرامي خشك مي‌شود و ذرات سطح آن به آساني جدا نمي‌شوند.

3. آزمون لوله

تلاش مي‌كنيم از خاك مرطوب شده رشته‌اي به قطر حدود mm3 بسازيم. اگر ماده لاي باشد اين كار امكان‌پذير نيست و از هم مي‌پاشد. اگر ماده رسي باشد چنين رشته‌اي را مي‌توان حتي با طول حدود cm30 نيز درست كرد. و حتي مي‌توانيم آن را از يك طرف گرفته و بلند كنيم (وزنش را تحمل مي‌كند) نام ديگر اين آزمون Toughness‌ است.

4. آزمون پراكندگي

يك قاشق پر از خاك را در يك ظرف شيشه‌اي پر از آب مي‌ريزيم. اگر نمونه لاي باشد ذرات در مدت 15 دقيقه تا 1 ساعت ته‌نشين مي‌شود. اگر نمونه رسي باشد سوسپانسيوني ايجاد مي‌شود كه پايداري آن ساعتها و حتي روزها طول مي‌كشد و Provided Flocculadion اتفاق نمي‌افتد.

چند نمونه آزمون متنوعي در ادامه معرفي شده است.

خاكهاي محتوي مواد آلي و رنگ آنها

خاكهاي محتوي مواد آلي كه مرطوب و تازه باشند معمولاً داراي بوي خاصي هستند كه نشانه تجزيه مواد آلي است. و به آساني با گرما دادن قابل تشخيص است. روش ديگري براي شناسايي اين خاكها تيرگي آنها است.

آزمون اسيدي

عمومی و آزاد

فایل های جدید