تحقیق در مورد قالی 29ص

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ويرايش و آماده پرينت )

تعداد صفحه : 29 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

‏جانها به قدوم ملك العرش نهاديم

‏ما ديده و دل در گرو فرش نهاديم‏ 

‏ ‏نقشي شود و بر زبر فرش در آيد

‏هر نكته به ما از طرف عرش برآيد‏ 

‏تاريخچه فرش

‏فرش ايران داراي تاريخي بسيار طولاني است، در ايران از ديرباز بافتن انواع فرش متداول بوده و انگيزه اي اجدادي داشته است. به نوشته مورخان، جهانگردان، جنگجويان و آثار مكشوفه از گذشتگان گوياي آن است كه فرشبافي به صورت هنري دستي ، مردمي ، روستايي و عشايري در ايران سابقه بس دراز دارد.

‏پروفسور ‏«‏رودنكو‏»‏ كاشف ‏«‏فرش پازيريك‏»‏ معتقد است كه قالي مذكور‏ ‏ كار مردم ماد يا پارس و پارت (خراسان بزرگ) است. توجه به نقش هاي مشابه و هم زمان اين فرش در ستون هاي تخت جمشيد نيز اين نظريه را تاييد مي نمايد. آثار ديگري از جمله نقاشيهاي برخي هنرمندان قرون وسطي حاوي نقش قاليهايي است كه گفته اند بافت ايران بوده است . برخي مورخان در مورد حمله روميان به ايران و غارت دستگرد قالي را از جمله غنايمي كه در اين غارت به دست آورده شده، قيد نموده اند و نيز منابع يوناني از قاليهاي زربفت ايران ياد كرده اند.

‏«‏فرش بهارستان‏»‏ با آن همه هنرمندي كه به تأييد روايات مختلف، دربافت آن به كار رفته بوده اگر چه گاه در تعريف از آن راه اغراق پيموده شده اما خود نشانگر پيشرفت صنعت فرشبافي و صنايع جنبي از جمله طراحي و رنگرزي در ايران قديم مي باشد. فرش به عنوان نمودي از فكر و انديشه بشري و متاثر از حس نوجويي او در طول تاريخ خود با نشيب و فرازهايي روبرو بوده كه گاه با فراغت فكري هنرمندان و محيط مناسبي كه براي رشد و شكوفايي هنر ايشان ايجاد گرديده به حد اعلاي خود رسيده و گاه صدماتي كه بر اثر مصائب طبيعي و غير طبيعي بر پيكر جامعه وارد شده، آن را به دوره نهفتگي و خمود سوق داده است‏. ‏          

‏عصر مغول يعني قرن هفتم هجري را مي توان دروان بس غم انگيز براي انواع هنر ايراني دانست و پس از آن قرون دهم ‏ ‏و يازدهم هجري را كه عصر صفويان است زمان شكوفايي طبع هنري مردم ايران بايد به شمار آورد. آغاز دوران صفوي متفارن با رشد بسياري از هنرهاي دستي و توسعه آن در كليه شئون جامعه بوده است. بسياري از هنرمندان ايراني در اين دوره ظهور كرده اند كه با اغتنام فرصت از آرامش و محيط مساعدي كه به وجود آمده عمر گرانبهاي خود را بر سر ارتقاء سطح كيفي هنر و صنايع دستي نهاده اند وبا ابداع طرح ها و نقشه هاي زيبا و هنرمندانه جايگاه اين صنايع به ويژه فرش را به حد اعلاء خود رسانيده اند و نام ايران را در سراسر جهان با آثار خود پرآوازه ساخته اند. با توجه به اهميت عصر صفويه در اعتلاء هنر ايران و توجهي كه در اين زمان به صنعت قاليبافي مبذول شده، جا دارد به اين عصر و وضعيت هنرمندان و قاليباقي آن مشروح تر بپردازيم.

‏ ‏فرشهاي دوران صفويه را مي توان متعلق ‏ ‏به دو گروه زماني دانست‏: اول: قاليهاي بافته شده در دوران سلطنت شاه اسماعيل وشاه طهماسب كه به" ‏شاه طهماسبي‏" معروف است و خود مكتبي خاص دارد كه به همين نام شهرت يافته. شاه طهماسب همواره به تشويق هنرمندان و قاليبافان و طراحان مي پرداخت و خود از هنر بهره داشت و حتي نوشته اند، رنگرزي مي دانست و مستقيمأ طراحي مي نمود و بافندگان را راهنمايي مي كرد. از اين جهت در زمان پادشاهي او انواع صنايع ظريفه به ويژه قالي بافي راه ترقي پيمود و در طرح آن تغييرات كلي به وجود آمد. قاليهاي ترنجدار جانشين آن گروه از قاليهايي شد كه تا اواخر قرن 9 هجري در ايران بافته مي شد و بعدأ به طرح مغولي و تيموري شهرت يافت. علاوه بر قاليهاي ترنجدار در اين دوره بافتن قاليهايي با طرح حيوان و شكارگاه متداول شد. دوم: قاليهاي بافته شده در زمان شاه عباس كه به مكتب " شاه عباسي" معروف است. در اين دوره با اغتنام فرصت از وجود هنرمندان عصر نقشهاي جديد به ويژه با استفاده از اسليمي ها و گلهاي مخصوص بوجود آمد برخي طرحهاي قالي در مكتب شاه عباسي عبارتند از:/ الف

عمومی و آزاد

فایل های جدید