تحقیق در مورد فلسفه غایب بودن امامان

نوع فایل : ورد ( word ) قابل ویرایش

تعداد صفحات : 10 صفحه

بحث غيبت امام عصر يكي از نكته هائي است كه مخالفين عقايد شيعه آنرا محفلي عليه عقايد شيعه قرار دادند. شناخت موقعيت و شرايطي كه اكنون در آن به سر مي بريم مستلزم شناخت غيبت است . برداشتهاي نادرست سهواَ يا عمداَ سبب حملات مختلفي به عقايد شيعه شده است . عقيده به دوازدهمين امام به تعبير يكي از نويسندگان مغرض سني گريزگاهي بوده براي شيعه كه قول دوازده امام را داده است .

و چون امام عسگري فرزندي نداشته مسئله غيبت را بيان كرده اند ؛ كه اين نويسنده اين مسئله را بدون پايگاهي در قرآن و اسلام دانسته يا نويسنده ديگري مي نويسد عقيده شما عقيده كاملاَخرافاتي است و او مي گويد كه شيعيان مي گويند امام دوازدهم در چاه سرداب منزل پدرشان رفته اند و غيبت دارند و مي گويد :

كي چاه فرزندي بنام انسان بدنيا مي آورد و شما بعد از سيمرغ و غول بياباني موجود خيالي سومي را بوجود آورده ايد .

البته درك درست مسئله غيبت اينگونه هجمه ها را پاسخ مي دهد و اما ببينيم اين سخنان درست است ؟

به هيچ وجه داستان اينگونه نيست و اگر نويسنده عينك غرض ورزي را بر ميداشت و در مكتب خود ( اهل سنت )  مطالعه ميكرد به نادرستي مطالبش پي مي برد .

در دومين سوره قرآن آنجا كه خدا نقش هدايتگر را از خصائص اهل تقوي مي داند ” الذي يومنون بالغيب . . . ” اهل سني و شيعه مقصود از لاريب را امام عصر مي دانند و در آيات قرآن و احاديث زيادي از رسول الله اين موارد ذكر شده است . شعراي بزرگ شيعي در دوران قبل امام عسگري اشعاري را دارند كه به صراحت مسئلة غيبت در آنها ذكر شده و آنقدر اين مسئلة غيبت مهم بوده كه حتي در ادبيات شيعي وارد شده و موضوع غيبت آنقدر شناخته شده  كه صحابه ائمه در اين زمينه كتابها نوشتند . سه تا از صحابه امام كاظم در اين زمينه كتاب مستقلي نوشته اند .

از فرمايش امام صادق عليه السلام چنين بر مي‌آيد که خضر را خدا به سوي قومش مبعوث فرموده بود و او مردم را به سوي توحيد و اقرار به انبياء و فرستادگان خدا و کتاب‌هاي او دعوت مي‌کرد. از معجزاتش اين بود که روي هر زمين خشکي مي‌نشست، زمين سبز و خرم مي‌گشت و دليل نامش، خضر(سبز) نيز همين است. نام اصلي خضر «تاليا بن ملکان بن عامر بن أرفخشيد بن سام بن نوح عليه السلام» است.

او همان عالم الاهي بود که موسي به ديدارش رفت و در قرآن بدون ذکر نام با عبارتي درخشان ستوده شده است:«عبداً من عبادنا اّتيناه رحمة من عندنا و علمنا من لدنا علماً.» (او يکي از بندگان ما بود که رحمت خويش را به سويش فروفرستاديم و از نزد خويش به او علم آموختيم.) در قرآن کريم درباره‌ي حضرت خضر غير از توصيف مذکور و داستان همراهي حضرت موسي با او چيز ديگري ذکر نشده است.

از امام صادق (ع)آورده اند که...اما آن بنده صالح خدا خضر، خداوند عمر او را نه به خاطر رسالتش طولانى گردانيد و نه به خاطرکتابى که بدو نازل کند و نه به خاطر اين که به وسيله او و شريعت او، شريعت پيامبران پيش از او را نسخ کند ونه به خاطر امامتى که بندگانش بدو اقتدا نمايند و نه به خاطر طاعتى که خدا بر او واجب ساخته بود، بلکه خداى جهان آفرين، بدان دليل که اراده فرموده بود عمرگرامى قائم (ع) را در دوران غيبت او بسيار طولانى سازد ومى دانست که بندگانش بر طول عمر او ايراد واشکال خواهند نمود، به همين جهت عمر اين بنده صالح خويش خضررا طولانى ساخت که بدان استدلال شود و عمر قائم (ع) بدان تشبيه گردد و بدين وسيله اشکال و ايراد دشمنان و بدانديشان باطل گردد.

عمومی و آزاد

فایل های جدید