تحقیق در مورد تغذيه گوساله هاي نوزاد

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ويرايش و آماده پرينت )

تعداد صفحه : 6 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

پيشگفتار:

آينده هر مجموعه پرورش گاو شيري بستگي به موفقيت در امر پرورش گوساله هاي شيري دارد. سالانه 20 تا 33 درصد از گاوهاي شيري به علل مختلف از گله حذف مي شوند. بنابراين براي ثابت نگه داشتن توليد شير و يا افزايش آن، سالانه به همان تعداد گاوي كه از گله حذف مي شود، تليسه مورد نياز است. عدم نياز به موقع يك گاو از گله خسارت اقتصادي زيادي به بار خواهد آورد. يكي از دلايل بسيار مهم پايين بودن ميانگين توليد شير در بسياري از گاوداري هاي كشور، نگهداري گاوهاي كم شير و وازده در گله مي باشد. از عوارض نگهداري اين گونه گاوها در گله، تغذيه بيش از حد، توليد كم و شيوع بيماري هاي مختلف، بخصوص ورم پستان را مي توان برشمرد.

مقدمه:

گوساله ها در هنگام تولد، مقاومت كمي در برابر بيماري ها دارند. زيرا ديواره هاي جفت مانع از عبور پادتن ها(ايمينو گلوبولين ها) از مادر به دستگاه گردش خون گوساله مي شوند. اولين شيري كه بعد از زايش به وسيله گاو توليد مي شود، آغوز مي باشد كه سرشاز از مواد غذايي و پادتن است. زنده ماندن گوساله و رشد آن بستگي به دو عامل تغذيه و مديريت دارد. تغذيه صحيح، مهمترين عامل در سلامتي گله هاي جايگزين،(كه همان گوساله هاي تازه متولد شده مي باشند) است.

دستگاه گوارش گوساله:

گوساله شيرخوار، داراي معده چهار قسمتي است، ولي در آغاز زندگي عملكرد تك معده اي ها را دارد. هنگام تولد، سه بخش از معده چهار قسمتي گوساله ها مانند شكمبه، نگاري و هزار لا، غيرفعال و توسعه نيافته مي باشند. با بزرگ شدن گوساله و خوردن غذاهاي گوناگون، شكمبه شروع به رشد و تغيير مي نمايد.

شيردان حدود 60 درصد معده گوساله جوان را تشكيل مي دهد كه در گاو بالغ به 8 درصد كاهش مي يابد. در حالي كه شكمبه در گوساله جوان 25 درصد معده را شامل مي شود كه در گاو بالغ به 80 درصد افزايش مي يابد.

جدول 1- اندازه نسبي بخش هاي مختلف معده چهار قسمتي از هنگام تولد تا بلوغ

سن

شكمبه

نگاري

هزارلا

شيردان

هنگام تولد

25%

5%

10%

60%

4-3 ماه

65%

5%

10%

20%

هنگام بلوغ

80%

5%

8-7%

8-7%

در گوساله هاي جوان، مايعات مي توانند از شكمبه گذشته و مستقيما از طريق ناودان مري وارد شيردان يا معده حقيقي شوند. ناودان مري در اثر تغيير شكل بافت شكمبه و نگاري در هنگام تغذيه گوساله با شير يا مايعات ايجاد مي شود و معمولا در اثر تحريك شدن با عمل مكيدن تشكيل مي شود.

هر چند تغذيه گوساله با مواد جايگزين شير، ممكن است باعث تحريك بافت هاي مذكور را تشكيل ناودان مري به طور كامل نشود. عدم تشكيل ناودان مري به طور كامل باعث مي شود كه هضم و جذب به خوبي انجام نگيرد.

دستگاه گوارش گوساله به تدريج در دو ماه اول زندگي كامل مي شود و اين تكامل بستگي زيادي به نحوه تغذيه دام دارد. توسعه شكمبه بستگي به مدت شيرخواري، زمان شروع تغذيه با علوفه خشك و مقدار شير و علوفه مصرفي دارد.

در شرايط نرمال شكمبه گوساله دو هفته بعد از تولد، شروع به بزرگ شدن و توسعه يافتن مي نمايد. جمعيت ميكروبي شكمبه در اثر مصرف علوفه خشك افزايش مي يابد. بعد از شيرگيري گوساله سيستم دستگاه گوارش به سرعت به سمت افزايش اندازه شكمبه توسعه پيدا مي كند.

مواد مغذي:

قبل از اينكه گوساله توانايي نشخوار كردن داشته باشد همانند يك حيوان تك معده اي عمل مي كند و بايستي با مواد خوراكي سهل الهضم در سطوح مناسب و با كيفيت خوب از نظر پروتئين، انرژي و مواد معدني تغذيه شود.

پروتئين:

به دليل اينكه گوساله نوزاد فاقد آنزيم هاي گوارشي است، نمي تواند از پروتئين هاي گياهي به خوبي پروتئين هاي شير استفاده نمايد. بنابراين دامدار بايستي به گوساله نوزاد بلافاصله آغوز داده و به همراه آغوز جيره اي حاوي شير كامل، آغوز ترش و يا جايگزين شير حاوي پروتئين شير يا سوياي برشته شده به گوساله بدهد و در موقع از شيرگيري گوساله يعني زمانيكه شكمبه به طور كامل توسعه پيدا كرد، تركيبات ازت غير پروتئيني(مانند اوره) را مي توان به گوساله داد، به دليل اينكه ميكروب هاي شكمبه مي توانند آنها را تبديل به پروتئين ميكروبي نمايند.

انرژي:

به دليل نقص سيستم آنزيمي، گوساله هاي جوان قادر به هضم كامل نشاسته، برخي از قندها(مثل ساكاروز) و بعضي از چربي ها نيستند. در حالي كه گوساله ها مي توانند چربي هاي اشباع مانند چربي شير، روغن نارگيل، چربي خوك و پيه گاو را هضم نمايند. ولي توانايي هضم چربي هاي غير اشباع مانند روغن ذرت و روغن سويا را ندارند. منبع اصلي انرژي براي گوساله هاي نوزاد از لاكتوز(قند شير) و چربي شير تامين مي شود.

تامين انرژي براي گوساله نوزاد بسيار مهم است، به دليل اينكه گوساله تا دو هفته اول زندگي داراي فعاليت متابوليكي بالايي است. در آب و هواي سرد و ديگر استرس هاي محيطي نياز به انرژي گوساله افزايش مي يابد.

عمومی و آزاد

فایل های جدید