تحقیق در مورد درسهايى از تفسير سوره نور

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ويرايش و آماده پرينت )

تعداد صفحه : 11 صفحه

 قسمتی از متن .doc : 

درسهايى از تفسير سوره نور

مقدمه:

قرآن كريم هر چند درياى ژرفى است كه كسى را ياراى دستيابى به عمق آن نيست ولى سفره گسترده الهى است كه هر كس به فراخور قابليت و درك خويش از آن بهره مى برد. همان گونه كه قرآن داراى ظاهر و باطن است, بهره گيرى از آن نيز به دو گونه بهره ظاهرى و بهره باطنى است; چنان كه آداب قرآن نيز در دو مرحله ظاهرى و باطنى توصيه شده است. دستيابى به باطن آيات الهى مراتب بسيارى دارد كه تنها براى بندگان خاصى كه واسطه اين فيض بزرگ بوده اند ممكن است اما با اين همه, فهم ظواهر قرآن و آشنايى با مفاد ظاهرى آيات الهى نيز مرتبه اى از معرفت به قرآن و مقدمه اى براى دستيابى به مراتب باطنى آن است. آيات الهى همه نور است و هدايت; ولى آنچه به تناسب موضوعاتى كه نوعا مجله پيام زن در دستور كار خويش دارد و داراى اولويت مى باشد, پرداختن به آن دسته از آياتى است كه به گونه اى خاص يا عام به مسايل زنان مربوط مى باشد. اين ارتباط مربوط به حوزه هاى مختلف فقهى, فرهنگى, تاريخى, اجتماعى و تربيتى مى باشد. طبيعى است كه اين امر نيازمند بررسى كليه آياتى است كه مى تواند در تبيين مسايل زنان از نقطه نظر قرآنى دخيل باشد, و مجله اميدوار است در آينده توفيق اين مهم را داشته باشد. آنچه اينكه مى تواند آغازى بر اين دست از مطالب و به صورت مشخص, شروعى بر ارائه مباحث تفسيرى باشد, بحثى است كه به توفيق الهى از اين شماره مجله, همان گونه كه از پيش وعده كرده بوديم, در باره سوره مباركه نور تقديم خواهيم كرد و اين خود برخاسته از تإكيدى است كه در برخى روايات ما در خصوص فراگيرى سوره نور توسط بانوان صورت گرفته است. بنابراين آنچه در اين بحث دنبال خواهد شد اختصاص به آياتى از سوره نور كه مربوط به مسايل بانوان است ندارد و شامل همه آيات آن خواهد شد. نكته اى كه كاملا بايد به آن توجه شود اين مهم است كه با توجه به نوع مخاطبين مجله و اين امر كه پيام زن يك مجله كاملا تخصصى و ويژه صاحب نظران علوم اسلامى نيست و هدف آن در ارائه اين دست از مباحث قرآنى امكان استفاده نوع مخاطبين است لذا تلاش خواهد شد از پرداختن به آن دسته از مباحث كاملا فنى و تفسيرى كه از حوصله نوع خوانندگان بيرون است پرهيز شود و به جاى آن و به تناسب آيات مورد بحث, براى استفاده بيشتر به نكات تكميلى و بحثهاى عمومى آن نيز پرداخته شود. اين بحثهاى تكميلى مى تواند در زمينه هاى مختلف اجتماعى, تربيتى, فرهنگى و اخلاقى و با استفاده از احاديث شريف باشد. آرزو مى كنيم همين تلاش محدود, قدم مفيدى در جهت آشنايى بيشتر خوانندگان محترم با آيات الهى بويژه سوره مباركه نور, باشد كه در روايت, آموزش و آشنايى خواهران نسبت به آن, مورد تإكيد قرار گرفته است. اينك با اين مقدمه كوتاه به شرح آيات اين سوره مباركه مى پردازيم.

مشخصات كلى سوره

سوره نور كه داراى 64 آيه مى باشد, سوره اى است كه در مدينه نازل شده است و به خاطر آيه 35 آن ((الله نورالسموات و الارض ...)) نام نور را گرفته است. اين سوره كه بيست و چهارمين سوره قرآن است, در بر دارنده احكام چندى در روابط اجتماعى و خانوادگى و تإكيد بر حفظ مرزهاى شرعى بويژه در نيمه نخست آن مى باشد. تنبيه زن و مرد زناكار, حكم نسبت ناروا به افراد پاكدامن, موضوع لعان در خصوص زن و شوهر, نكوهش علاقه به گسترش فساد در جامعه, مسإله ورود به خانه ديگران, خوددارى از چشم چرانى, تإكيد بر لزوم حفظ حجاب و پوشش, تإكيد بر همسر دادن به زنان و مردان مجرد, و سرزده وارد نشدن بر پدر و مادر, از جمله مسايلى است كه در اين سوره به آنها پرداخته شده است. در كنار اينها آيات چندى نيز در ديگر زمينه هاى معارف اسلامى وجود دارد كه حقايق ارزشمندى را در اين سوره, پيش روى مومنين مى گذارد. اينك با اين آشنايى اجمالى به شرح تفصيلى آيات مى پردازيم و نخستين آيه آن را كه ((بسم الله الرحمن الرحيم)) است از نظر مى گذرانيم.

شرح تفصيلى

((بسم الله الرحمن الرحيم))

نكات ادبى و لغوى:

براى ريشه كلمه ((اسم)) دو احتمال مى رود. يكى ((سمه)) كه به معنى علامت است و ديگرى ((سمو)) به معناى رفعت و علو, و با توجه به مفهوم كلمه ((اسم)) تناسب ميان آن و اين دو احتمال روشن است بويژه اگر ريشه آن را ((سمه)) بدانيم.

لفظ ((الله)) چنان كه مى دانيد تشكيل شده است از كلمه ((اله)) و علامت ((الف)) و ((لام)). اگر ريشه آن را ((إله)) به معناى پرستش و عبادت بدانيم چنان كه برخى گفته اند, آن وقت ((الله)) به معناى ((معبود)) خواهد بود, و اگر از ((وله)) به معناى تحير و سرگردانى باشد و يا از همان ريشه قبلى ولى به معناى دوم باشد, چنان كه احتمال داده شده است, آن وقت به معناى چيزى خواهد بود كه عقل و ادراك در مورد آن متحير است.

از نقطه نظر ادبى و بر اساس يك قاعده كلى در ادبيات عرب كه بايد جايگاه برخى حروف از نظر ارتباط و تعلق آن به ساير كلمات موجود در جمله مشخص باشد تا بتوان معناى صحيح جمله را دريافت, در باره حرف ((بإ)) در كلمه ((بسم الله)) نيز اين بحث صورت گرفته است كه اين حرف مربوط به كجاست و جايگاه آن چيست؟ به عبارت ديگر وقتى مى گوييم: ((به نام خداوند رحمان و رحيم)) اين يك جمله ناقص است كه مثلا با در نظر گرفتن كلمه ((شروع مى كنم)) در آغاز يا انتهاى آن, تكميل مى شود. مفسرين نوعا كلمه اى را در اينجا فرض مى كنند و به اصطلاح در ((تقدير)) مى گيرند. كلماتى همانند ((آغاز مى كنم)), ((كمك مى گيرم)), ((آغاز كنيد)), ((بگوييد)) و يا ((آغاز من)).

ولى حضرت امام خمينى(قده) در تفسير سوره حمد, جمله ((بسم الله الرحمن الرحيم)) را مربوط به كلمات مقدر نمى دانند بلكه آن را متعلق به ادامه سوره مى شمارند; يعنى متعلق به ((الحمدلله رب العالمين)) است. به اين معنا كه ((حمد خدا به نام و با استعانت از خود خداوند است)). به هر حال اگر به شيوه معمول, كلمه اى را در تقدير بدانيم به نظر مى رسد همان كلمه ((آغاز مى كنم)) مناسب تر باشد. چنان كه با روايتى كه در زمينه تإكيد بر آغاز كردن امور به نام خداوند, نقل شده نيز تناسب بيشترى دارد. اين روايت را در ادامه خواهيم آورد. و البته پر واضح است آنگاه كه كارى از جمله سوره اى با نام خداوند آغاز مى شود در واقع استعانت نيز از او شده است.

شرح:

آغاز امور بويژه آن دسته از كارهايى كه با اهميت تلقى مى گردد به نام و ياد يك شخصيت يا موجود مورد احترام, امرى مرسوم بوده و هست تا به عنوان يك يادبود, يادآور خاطره ها, اهداف, انديشه ها و ارزشهاى او باشد و نشانى از بزرگداشت و تكريم و پيوستگى به او تلقى گردد و آنچه با اين نام آغاز شده است نيز شرافت و بزرگى يابد. سخن خداوند نيز با نام او آغاز مى گردد تا آنچه در آن است مرتبط به او و برگرفته از او باشد. كلام خداوند از اين جهت كه يك واقعيت و يك حقيقت و فعلى از افعال است با نام او آغاز شده است, بنابراين داراى يك نوع وحدت و يگانگى است. و روشن است كه

عمومی و آزاد

فایل های جدید